Hatay'da deprem enkazında vefat eden arkadaşım ile birçok hayalimiz vardı. Aslında hayal de değildi, yakın zamanda beraber yurt dışına çıkacaktık. Güzel bir rota oluşturmuştuk. Tarihi yerler, restoranlar, müzeler vs.
Şimdi dönüp bakıyorum da o gittikten sonra hiçbirinin anlamı kalmadı. Onun ayrıca birçok hayali vardı. Yaşamak istediği, tatmak istediği bir sürü şey vardı. Birbirimize ölüm hakkında şaka yapardık. Benden önce ölmek yok derdi, öyle de oldu ne yazık ki..
Yaşamayı çok severdi, hayattan ne olursa olsun keyif alırdı. Asla evde durmayı sevmez, sürekli gezerdi. En büyük hayali tüm dünyayı sırt çantası ile gezmekti ve tüm etnik kökenleri, dinleri gidip yerinde görmek insanları ile tanışmak istiyordu. Kendini her zaman bir kuş olarak nitelendirirdi ama kafesten bir türlü kurtulamadıgindan yakınırdı ve o kafes kendisinin mezarı oldu..
Yaşanmadan geçecek yıllar utansın kardeşim, huzur içinde uyu...