yaşanmamışlıklar

en olmadık zamanlarda akıllara gelip iç çektiren, sıkıntı verendir. (bkz: keşke)

insanı, yaşanmışlıklardan daha çok üzer kimi zaman.

sonucunun ne olacağını hiç bilemeyeceğimiz durumlar. inanılmaz yorucu

başkasıyla yaşanacak şeylerdir.

Ne hayallerimiz ne ihtimallerimiz vardı. Hepsi başka bahara kaldı.

Kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakıyoruz. Yaşanmamışlıklar, yaşanamamışlıklar ve asla yaşanamayacaklar...hepsi başka bahara.

İnsanın içine içine oturan durum.

Dostoyevski demiş ki; "Aslında insanı en çok acıtan şey, hayal kırıklıkları değil, yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluklardır.” Haklı.

yaşanmayacak olanların yaşanacak olanlardan hep daha fazla olmasının ağırlığıyla

Başka bir hayatta bizden harika bir çift olurdu.

Ne hayaller vardı belki şimdi 2 çocuğumla huzurlu yaşıyor olacaktım yatağımda tavanı izliyorum

yaşanamamış olmasına rağmen sabahlara kadar aklımda dönüp dolaşan, uyutmayan, içime oturan bir dolu şey

hayaller kuruldu, umutlar edinildi ama hiç yaşanmadı. asla da yaşanma ihtimali kalmadı. artık tek yapabildiğimiz uzaktan bizim kurduğumuz hayalleri yaşayanlara bakmak. keşke yaşansaydı. keşke yaşanabilme ihtimali kalsaydı...

yaşanmış en yıkıcı şeye dahi alışabiliyor insan da yaşanmamışlığın verdiği belirsizlikle baş etmek istemiyor

Yaşanmamışlıklar demeyelim de yaşanamamışlıklar diyelim..

Yaşanması mümkünken yaşanamaması şeyler beni üzüyor.

İnsanın içinde öyle bir yara açıyor ki.. Ne konuşmaya mecalin ne anlatmaya halin kalıyor. Aslında hiç gitmiyor aklından hep keşke var içinde kısır bir döngünün içindesin. Yüreğin kalbin hep o kısımda takılı kalıyor...

(#2252442) az önce aldığım oy sonrası gördüğüm bu entryi aklımda hangi fikir varken yazdığımı hatırladım. 2 sene olmuş ve o fikirde kalan yaşanmamışların hemen hepsini yaşadım. ilginçtir belki ama bazı şeyler yaşanmadığı haliyle, aklınızdakiyle çok çok daha güzelmiş. belki de bu yüzden yaşanmamalıymış. sadece bu fikirden bu sonuca varılır mı tartışılar tabii fakat işte, hayat bi yerde bu demek belki

Keşke de dedirtse pişmanım da dedirtse her durumda üzen saçma bir döngü

bazen yaşanmışlıklardan daha çok koyar insana bazen de yatar kalkar şükredersiniz iyi ki yaşanmadı diye.

Gel seninle bir kez daha ağlayalım. Yaşanmışlara, yaşanmamışlara, bir de hiç yaşanamayacaklara.

Çoğu yaşanmışlıktan daha zordur. Çünkü yaşanmışlıkların sonu bellidir yaşanmamışlıklarınki ise muamma.

yanlış insana bağladığımız yaşanmamış mutlulukların kursağımızda kalan hevesi gece gece karabasan gibi çöktü üzerimize yine çok şükür. özsaygı gereği her ne kadar yapılması gerekeni yapıp köprüleri atsak da insanı daraltıyor bu soktuğumun hissi.

Bi insanı en çok yoran, bitiren, psikolojisini alt üst edecek kadar senaryo kurup delirten durumdur. İnsanı yaşanmışlıklar değil yaşanmamışlıklar ve hiç yaşanmayacaklar çürütür.

Bunun bir de yaşanamamışlıklar versiyonu var ki evlerden ırak, bunun acısı insanın kalbinden sittin sene çıkmıyor. Çok zor.

Numaramı silmiş.Ben onunkini uzun zaman önce silmiştim ama arada girip bakıyordum,silmiş. Yaşanacak bir şey yok zaten de ne bilim silmiş işte.Gitmesine değil de numarama silmesine şaşırdım.

yaşanmamışlıklar... en kötü etkisi şu olabilir. yaşanacakları matah bir şey olarak hayal etmek, ukde sahibi olmak. onun dışında yaşanacağı varsa yaşanırmış zaten. yaşanamayacağı için yaşanmamış. yaşayabilecek olduğun zaman öyle bir yaşarsın ki , yaşamın şaşar.

Bir yarım kalmış hikaye insan ömründen neler götürür, tecrübe ettiğim kadarıyla çok şey. Çok fazla şey. O yüzden yaşayıp pişman olmak daha iyidir diye düşünüyorum.

"İçimde beni boğan tüm hüzünler, hayal ettiğim en büyük umutlardan çıkmıştır. Bizi yaşayabilecekken, yaşayamadıklarımız bitirdi."

Bu başlık ayrı, entryler ayrı boğdu beni. Kalbimi alıp sıkıyor bir el ve ben kurtaramıyorum kendimi. Bazı yaşanamamışlıkları hallettim, bazısını halletmeye çalışıyorum ama bir tanesi ömrüm boyunca benle olacak. 4 senedir aklımdan çıkmayan bir soru var. 4 senedir her gün soruyorum o soruyu kendime. Hayal kuruyorum, sonra içime oturuyor hiç gerçekleşmeyeceğini biliyor olmak. Zor ya, her bakımdan zor. Bana zor geliyor ama böyle de yaşanıyor imiş.

İnsanın içine uktedir. kafanın bir köşesinde seni dürter durur. halbuki unutabilmek ne büyük lüksmüş.

yıllar geçtikçe daha çok yorulmanıza sebep olur. dünyanın ne olursa olsun dönmeye devam ettiğini, güneşin ne olursa olsun doğduğunu; sizin ise olduğunuz yerde beklemeye devam ettiğinizi görürsünüz. adım attıkça sürekli geride kalıyormuşsunuz hissi yaratır. önceden yaşayamadıklarınızı yaşamaya çalışsanız da yetişemeyecekmişsiniz gibi. kendime sözüm olsun, koşacağım gerekirse, ama bir şekilde yetişeceğiz.

Yaşanmamışlıklar o kadar zehirli ki.. yaşanabilecekken yaşanmamişlar var bir de hiç sormayın. Yaşanan kötü anılar çoğu zaman yasanamamışliklardan daha az zarar verir insana. Bir söz vardı hevesten değil kursakta kalan hevesten korkun diye gerçekten öyle. Kursakta kalan hevesten korkun hem de çok korkun. Kursakta bıraktığınız heves varsa daha çok korkun.

Belki de yaşanmaması gerekiyordu..

Bir evladın ailesiyle yaşamak istediği şeyleri başkalarında izlemesi de yaşanmamışlıkların en buruk olanı denebilir.

Hatay'da deprem enkazında vefat eden arkadaşım ile birçok hayalimiz vardı. Aslında hayal de değildi, yakın zamanda beraber yurt dışına çıkacaktık. Güzel bir rota oluşturmuştuk. Tarihi yerler, restoranlar, müzeler vs. Şimdi dönüp bakıyorum da o gittikten sonra hiçbirinin anlamı kalmadı. Onun ayrıca birçok hayali vardı. Yaşamak istediği, tatmak istediği bir sürü şey vardı. Birbirimize ölüm hakkında şaka yapardık. Benden önce ölmek yok derdi, öyle de oldu ne yazık ki.. Yaşamayı çok severdi, hayattan ne olursa olsun keyif alırdı. Asla evde durmayı sevmez, sürekli gezerdi. En büyük hayali tüm dünyayı sırt çantası ile gezmekti ve tüm etnik kökenleri, dinleri gidip yerinde görmek insanları ile tanışmak istiyordu. Kendini her zaman bir kuş olarak nitelendirirdi ama kafesten bir türlü kurtulamadıgindan yakınırdı ve o kafes kendisinin mezarı oldu.. Yaşanmadan geçecek yıllar utansın kardeşim, huzur içinde uyu...