Saçmalıyorum, yoruyorum, yoruluyorum, korkuyorum. "delibalın fazlası zarar" diye bi replik vardı, eskiden ne anlamsız gelirdi şimdi geldi birden aklıma ve ne kadar haklı bi söz dedim. Resmen zarar görmeye zarar vermeye başlıyoruz çok sevince, çok sevince vazgeçilmiyor da!
Biz bebekleri bile çok sevince ısıran canlılar değil miyiz zaten?
Mesela ben 5. Ay olacak ilişkimde, bu gün buluşucaz normalde bu saatte kalkıp hazırlanıyor olmam lazım ama ben uyuyamadım bile, çünkü çok sevgiden aşırı dozdan bi şeyler oldu.
Kafayı kırdım galiba! Alırım bi hayırlı olsununuzu ^ ^