çok sevmekten kafayı kırmak

Sevmenin şizofrenik boyutu... Fotoğraf atıyor çok beğeniyorum diye ağlıyorum.. Oturup onu düşünüyorum, çok seviyorum diye ağlıyorum.. Durup dururken ya ayrılırsak diye düşünüyorum ciğerim yanıyor. Güzel anlar aklımdan geçiyor sevgiden kendimi duvarlara vurasım geliyor anlatamam yani. Ağzını yüzünü yediğimin çocuğu beni akıl sağlığımdan etti.

sağlıksız. he yaşamadım mı ben de yaşadım. pişman mıyım no. ama bıraktığı izleri düşününce bir başkasının bunu kendine yapmasına tahammül edemiyorum. lütfen her şeyi dozunda yaşamaya çalışalım. -çok sevmekten kafayı kıran biri

Nefes alırken bile yük oluyor bana sevmek güzel ama bu abartısı galiba

Çok sevmekten kafayı kırabileceğim bir tek kedim var. O da tatlılığına kayıtsız kalamadıgımdan. Geriye kalanları güzel seviyorum, çok seviyorum ama uğruna kafayı kırmam. Denge önemlidir.

Günün her anı onu özlemekle ve düşünmekle geçer. Sonra bi an zihninde onunla sohbet etmeye başlarsın, bu saatlerce sürebilir.

Yok kimseye o kadar değer vermem

Kafayı kırmadım ama platonik olarak çok sevdim.3 yıl gözümün önündeyken,4 yıl hiç denk gelmeden sevdiğim bir platoniğim vardı.Baktığı yerlere gözü değiyor diye bakıyordum,geçtiği yollarda ayağı değdi diye yürüyordum.Sonra ben bu çocuğu buldum sosyal medyadan 7 yılın sonunda.Hiçbir şey kalmadı geriye,aradığımls bulduğum bambaşkaydı.

Bizzat yaşıyorum bunu. İnsan platonik olur ağlar, terkedilir ağlar, aldatılır ağlar ama hem sevildiğinden emin olup hemde mutluluktan ağlar mı ya? -Ağlanılıyormuş çok seviyorum diye ağlıyorum resmen :)

lan siz ne güzel sevmişsiniz böyle amk. inşallah sizi de böyle seviyorlardır yoksa sıkıntı

hiç yașamadığım bir duygu.

en kötüsü sevmekten kafayı kırıp sevdiğinin yarısı kadar bile sevilmemek

o beni öldürür. (bkz: Memati baş)

Son 3 yıldır ben .. her gördüğümde her konuştuğumda hislerim katlanıyor .. Çok keyifli bir anımızı düşünürken birden ağlamaya başlıyorum çok seviyorum neden yanımda değil ki diye kendime de anlam veremiyorum. Bu yüzden ağlanır mı delirdin mi diye sorguluyorum kendimi. Asla düşünmezdim bir inanın bir insanı bu kadar mutlu hissettireceğini böyle kelimelerle ifade edilemeyecek duygular yaşatabileceğini. Her buluşmadan sonra en üzüldüğüm an eve gelip aynaya baktığımda yanımda olmadığını görmek oluyor .. Hiç bir kadın hiç bir erkeği Ve hiç bir erkek hiç bir kadını Bu biçim bu biçim sevmedi Yokluğu ekmeğe katık edip Sevgiyi açlığa eklemedi Gözyaşlarının hiç bir teki Bu biçim düşmedi Böylesine dolu dolu dolu ağlamadı ...

Saçmalıyorum, yoruyorum, yoruluyorum, korkuyorum. "delibalın fazlası zarar" diye bi replik vardı, eskiden ne anlamsız gelirdi şimdi geldi birden aklıma ve ne kadar haklı bi söz dedim. Resmen zarar görmeye zarar vermeye başlıyoruz çok sevince, çok sevince vazgeçilmiyor da! Biz bebekleri bile çok sevince ısıran canlılar değil miyiz zaten? Mesela ben 5. Ay olacak ilişkimde, bu gün buluşucaz normalde bu saatte kalkıp hazırlanıyor olmam lazım ama ben uyuyamadım bile, çünkü çok sevgiden aşırı dozdan bi şeyler oldu. Kafayı kırdım galiba! Alırım bi hayırlı olsununuzu ^ ^

Ne kadar şanslı insanlar var, ne kadar güzel seviliyorlar dedirten başlık.

Hala sevdiğimi söyleyebilecek kadar aşığım. Kafamı kırmam gerek. 7 yıl sonra karşımda gördüğümde boynuna sarılmam gerekti. Zannımca seni hala seviyorum. Mümkünse kırılsın ve dahi kopsun bu kafam…

Yapılmaması gereken. Sonuçta kimse değmez kafayı kıracak kadar çok sevmeye. İnsanoğlu nankördür.

sokaktaki alelade bir kediye karşı her gün yaşadığım. kediler çok garip varlıklar. bazı kedileri ilk kez görmeme rağmen 20 metre öteden içimden bir şeyler söylüyorum ( agucuk bubucuk tarzında ) yemin ederim ki direkt olarak seveceğimi anlıyor ve gerilme hareketleri , miyavlamalar... bir nazlanma triplerine giriyorlar