Üniversite hayatımda yaşıtlarımın neşeli ve boşça eğlenerek gezip tozduğu vakitlerde, omuzlarıma altından kalkamayacağım sorumluluklar alıp, ailem ile kavga edip, arkadaşlarım ile iletişimi koparıp bir de üstüne ağır bir şekilde girdiğim bunalım. Gelecekte 20li yaşlarımdan bahsederken ağır bir depresyon geçiriyordum demek çok koyacak olsa da önüne geçemediğim bir şey. Verilen ilaçlar sadece uyuşturuyor, hayatımda keyif veren bir şey de yok zaten. Yarı yolda bırakamayacağım insanlar olmasa bir de üstüne inançlı biri olmasaydım şimdiye çoktan yaşamıma son vermiştim sanırım. Hayatta benim için kayda değer bir şey kalmadı. Elimi attığımı yüzüme bulaştırıyorum, sevdiğimi kaptırıyorum, arkadaşlarımı zan altında bırakıyorum. Sahi benim hayatım ne zaman düzelecek?