İnsana en çok zararı veren şeydir. Hatta ne istediğini bilmeyen insanı sevenlere de zarar verir. Çünkü ne istediğini bilmeyen biri çevresindekilere karşı da açık olamaz. Kendini ifade etmez. İnsanlar da bir yere kadar onu açmaya çalışabilir.
Her zaman tek bir doğrultuda ilerleyen biri olmasam da insan ilişkileri konusunda net biriyim. Karşımdakine kendimi belli ederim, onu seviyorsam sevdiğimi, sevmiyorsan sevmediğimi. Ama karşımdaki insan beni arada tutmaya çalışıyorsa, bana net olmuyorsa ben de bir yerden sonra bırakıyorum işin peşini.
Hayatıma girecek insan ne istediğini biliyor olmalı. Fikri degisebilir ama bir fikri olmalı. Bana karşı da bir fikri olmalı. Hayatındaki biri olmaktan ziyade net bir sıfat kazanmak isterim. Arkadaşı isem arkadaşım demeli, arkadaşlıktan öte şeyleri benden arkadaş adı altında beklememeli. Sevgilisi olmamı isterse açıkça bunu istediğini söylemeli, bana beni sevdiğini söylemezse ben altıncı hissimle mi hissetmek zorundayım bütün bu hisleri?
Kendimi de bu konuda tebrik etmek istiyorum. Yeri geldiğinde çok güzel de ifade edebiliyorum isteklerimi. Kapalı kutulardan hoşlanmıyorum. Yeri geldiğinde beklenmedik itiraflarda bulunmak hoşuma gidiyor. Sevdiğim insana seni seviyorum diyebilecek cesaretteyim karşımdakinden de bunu beklerim.
Ama karşımdaki bana bir kelime etmiyorsa, ne istediğini bilmiyorsa yapacak bir şey kalmıyor. Bana da yazık olmuyor. Elbet bana da açık olacak biri olur. Nasılsa ben açık biriyim. Ama ne istediğini bilmeyen kişi kendine yazık ediyor. Ne bana, ne bir başkasına karşı dürüst olamayacaksa hiçbir zaman, öyleyse sonsuza dek bu mutsuz, yalnız, ne istediğini bilmez haldeki savruluşu ile başbaşa kalacak.