ne yaparsan yapayım bazı durumların değişmeyeceğinin farkında olmak.
değişir belki, değişmeyeceğine bu kadar emin olma diyebilirsiniz ancak değişmeyecek biliyorum. yıllarca düzeleceğini ümit ederek yaşayıp aslında boşa kürek çekildiğini fark ettiğim o an mahvetmişti beni.
farkında olmak mı bu kadar acı veriyor yoksa düzelmeyeceğini bile bile çabalamaya devam etmek mi bilmiyorum. çabam o kadar boşuna ki beni mahvetmesine rağmen devam ediyorum, kendimi düşünseydim devam etmezdim ancak her şeyi kenara atıp kendini önemseyen biri olamıyorum, olmak da istemiyorum, düzelsin istiyorum sadece. bir gün tüm bu olanlar yüzünden bencil bi insana dönüşmekten ölesiye korkuyorum. her şeye rağmen dünyanın en dertsiz tasasız insanıymış gibi yaşamak ağır geliyor.