(bkz: kaynımda da var)
başlığı görünce "anaa bende de var bu lan" oldum. sevdigimmezaraltı'nın da dediği gibi özellikle dibe battığım dönemde bunu yaşamıştım. çok uzun zaman öncesi değil yaklaşık 6(altı) ay öncesi ama şu an çok çok az hatırlıyorum o dönemi.
his olarak berbat bir durum. çünkü yaşadığın şeyler mi sana kötü hissettiriyor yoksa rüya mı bilemiyorsun. bazen konuştuğun insanları ya dq konuları bile ayırt edemiyorsun. o yüzden herkesten uzaklaşıp sadece uyuyordum. bazen de uyuyamıyordum. uyanık olduğum anlarda ise bunun farkına varamıyordum.
bu yaşadıklarımı da kimseye anlatmadım bir kişi dışında. haliyle normal olmayan bir durumda daha kendini bile çözemediğinde başkalarının yorumlarını dinlemek daha da beter hâle getirebiliyor.
neyse. nasıl toparladım hatırlamıyorum ama o dönem felfena kaygı bozukluğum vardı. çok düşünüp hiçbir şey yapmadan bekleyerek yoğun stres altında sıkıntılarımdan kurtulmayı bekliyordum tek başıma. sonrasında hislerimi ve düşüncelerimi kontrol altına almak biraz da bu duruma çözüm bulabilmek için birine kendimi açtığımda daha iyi hissettim. bu durumu da bu şekilde bitirdim. anlatarak. yani kısaca güvenilir birine bu durumu anlatıp yardım istemek kötü olmaz bence.