Tacizin kadını erkeği yok. Ancak hepimiz biliyoruz ki tacizden en mağdur taraf kadınlar. Küçük yaşlarımızdan itibaren bu iğrenç zihniyetin hedefi haline geliyoruz. Çıkıp da yok ben hiç sözlü tacize bile uğramadım diyecek kadın sayısı çok azdır. Kendimden biliyorum çünkü. Henüz 13 yaşında bütün derdi okula gidip gelmek olan bir kız çocuğuyken eve dönüş yolunda arabadan laf atma şeklinde tacize uğradım. Evet bu bir taciz. Üstelik laf atıp geçmediler, birkaç metre ileride beklediler. Oradan geçersem işleri kolaylaşacaktı. Ben henüz 13 yaşında saçı örgülü, sırtında okul, elinde resim çantası olan bir çocuktum. Ben haftalarca yolumu değiştirdim. Haftalarca annemi o yolda beklettim. Ben yıllarca yanımda araba yavaşlayınca korktum. 14 yaşımdaydım saçlarım gürdü, örüp açınca kıvırcık olmasına bayılırdım. Rüzgarda savruldukça saçlarım mutlu olurdum. Ama bir gün savrulan saçlarıma dokunma hakkı buldu yoldan geçen hayatım boyunca görmediğim o kişi. Daha da saçımı topuzdan başka şekilde toplamadım. 21 yaşıma kadar her yaşta vardır mutlaka bir hikayem hepsini yazamam buraya ama hepsi de tahmin edilebilir, hepsi de yaşanabilir olaylardı. Bizler tacizlerle ve korkularla büyüyen kadınlarız.