bu sabah otobüs durağına giderken, 6-7 suları, içimden geçirdim bu şiiri. şiirle de pek alakam yoktur, genelde okuduğumda ağlayasım gelir ve ağlamak için uygun bir anda değilsem bu beni daha da üzer.
sana bir ara aklımda kalanları anlatırım
bu cümleyi öylesine hissederek okudum ki içimden, hemencecik o “bir ara” gelsin de aklımda kalanları anlatayım istedim. karşımda kahvesini içerken, yine onun isminin yazılı olduğu bardağıma odaklanıp bir şeyler anlatayım. gözlerine bakarak konuşamıyorum.
neyse efendim derse gittim yanımda yakın arkadaşım oturuyor. kitabını önüme itip sayfanın kenarına yazdığı cümleleri okutmak istedi. yüzüne bakakaldım.
hayatımın rolünü oynadım başrolde sen de vardın
ne fırtınaydı ama o saçlarınla birlikte
ne güneşlere yandık var mıydı hiç hatırım
avluda oturmuştuk ellerin ellerimde
sana bir ara aklımda kalanları anlatırım