hiç öyle bakmadığım bakış açılarının olduğu gerçeği.
-düşük bir cümle oldu ama daha iyisini bulamadım, affedin-
az önce dank etti ve “ah, bu acıttı!”
resssmen bildiğim, üstüne düşündüğüm üç beş -temel- şeyle hayatımı sürdürüyorum. belki şu hayata baktığım, yere sabitlenmiş kameramı azıcık çevirebilsem ya da başka bir filtre ile bakabilsem hayata her şey yerli yerine oturacak, anlamlandırmadıklarım mânâ kazanacak?
bu düşünceyi artık kafamdan atamam. çünkü farkındalıkların zemininin hazırlanması ne kadar uzun sürse de farkındalık anlık ve etkisi maalesef hiç anlık değil.
bu farkındalığın beni “öğrenme açlığı”na sürüklemesini umuyorum ama ne kadar bilsem de kâfi gelmeyecek ki bu gerçek de beni eylemsizliğe itiyor.
ee, nasıl yapalım?
1
en ufak bir kavram hakkında bile sayfalarca yazılabilecek bilgilere sahibiz (ben değil, kitaplar filan işte) ve okuduğumuz bir cümlede bu kavram geçtiğinde ne kadar çok şey biliyorsak o kavramla ilgili, o cümleyi o kadar iyi/farklı anlamlandırabiliyoruz. korkunç bir şey bu. ama öyle işte. anlatabiliyor muyum, gereksiz mi hayret ediyorum her şeye bilmiyorum. pek iyi değilim şu sıra. - mnurk 28.07.2022 03:03:32 |#4426532
1
kastettiğim tam olarak bu değil ama benzer: “bir kişinin bir kelimeyle kastettiği bir diğerininkiyle tamı tamına aynı değildir ve her farklılık, ne kadar küçük olursa olsun, sudaki bir halka gibi yayılır dilin bütününe. bu yüzden her anlama aynı zamanda bir anlamama, düşünce ve duygulardaki her mutabakat aynı zamanda bir ayrılıktır.” ben daha nicel bakmışım sanki, işteşliğe girmemiştim hiç. :) -yalnızlık kanında var.- - mnurk 28.07.2022 03:13:38 |#4426533