umutsuzluk

Gençler, Tanrı yani yüce Allah bile gelecek boka saracak diyor. Bakın "Müslümanlık" edebiyatı veyahut romantizmi gibi algılanmasın ama canı isteyen yine öyle anlasın ne diyeyim yani, algıda seçicilik özgürlüğü var. Bu hayatta "Aşırı Umutlu" insanları biraz salak buluyorum. Salak derken hakaret olarak değil, saflık anlamında biraz salaklar. Evreni yaratan bile diyor ki ; "8. İşte uğur ve mutluluk yâranı. Nedir uğur ve mutluluk yâranı? 9. İşte şomluk ve bunalım yâranı. Nedir şomluk ve bunalım yâranı? 10. Ve oluşta önde gidenler, yarışta önde gidenler... 11. İşte onlardır yaklaştırılanlar. 12. Nimetlerle dolu bahçelerdedirler. 13. Büyük kısmı öncekilerden, 14. Az bir kısmı da sonrakilerden." - Vakia suresi 8-14 Cennetlik insanları bile Allah diyor ki "Büyük kısmı eskilerden, az kısmı sonrakilerden." Öyle büyük bir itiraf ki bu. Ben varoluşsal depresyon geçirdiğimde bu sure benim ağzıma sıçmıştı. Ülkede hatta dünyada İngilizceniz varsa ki benim var, ne zaman eskilere gidilse "Ulen ne güzeldi o yıllar" diyor herkes. Sadece nostalji olduğu için, sahiden de daha güzel o yıllar. Çünkü insanların çoğunluğu iyi niyetliydi, yardımseverdi ve samimi, cana yakın davranırlardı. Nesilden nesile her şey daha boka sarıyor ve daha da leş bir durumda geliyorsa, daha bu ayetlerdendir. Burada herkes en az bir 22-23 yaşında vardır. Çok değil 10-12 sene öncesi yani çocukluğunuza bakın, bir de şimdiye. Sonra da oturup düşünün. Cidden her şeyin daha boka sardığı bir gelecekten mi umutlusunuz? Biliyorum canınızı sıktım. Ancak gerçek de bu üzgünüm. O yüzden herkes kendisini ve çevresindekileri kurtarmaya baksın. Umut edelim elbette, bu hayatta halen güzel şeyler olmakta. Ancak büyük beklentilere girip kendinizi üzmeyin. Ya da benim gibi pesimist olun ; Olmayınca "Ulan gene olmadı." deyip geçersiniz. Olursa "Oha ulan!" deyip yürür gidersiniz. Kendinizi daima en kötüsüne hazırlayın. Çünkü hayatın nereden vuracağı asla belli olmaz. Umutsuz adam gider, benim yerime de umut edin olur mu? Ben edemiyorum artık.