umutsuzluk

bir olay karşısında duyulan beklentilerin olumsuz yönde olması veya beklentilerin olumsuz yönde gittiği sanrısıdır. bu duygu çoğu zaman; hiçbir zaman ve hiçbir şekilde gerçekleşemeyecek olan, veya böyle olacağı sadece düşünülen beklentiler söz konusu olduğunda kendini belli eder. umutsuzluk, özellikle öncesinde bu beklentiyi elde edemeyen insanların yaşayacağı bir duygudur. ancak çoğu kimseye göre, umutsuzluk, zaten o beklentinin önündeki en büyük engellerden biridir. bu nedenle, umutsuzluk, çoğu kişi tarafından olumsuz olarak nitelendirilmektedir. ayrıca, umutsuzluk teması günlük yaşamda da büyük yer bulan bir olgudur. bu duygu, sanat ederlerinin oluşmasına ilham veren ve genel kültürde bariz bir şekilde kendini belli eden bir duygudur.

Galatasaray'ın başına gelmesini umduğum durum. BIRAK ARTIK UMUT BULUT

az önce odamın penceresinden bakıp bir üst kattaki evin mutfağının penceresi ve duvardan başka bir şey göremeyince kapladı içimi. duygu.

umutsuzken tokuşturduğun kadehler ses vermezmiş

çok derin.bir düştümü çıkana kadar bitiyorsun.

umut bulut transfer oldu diye geldik umutsuzluğa düşüp gidiyoruz

galatasaray'ın bugün oynadığı maçta yaşadığı durum. umut yoktu, cidden umutsuzdu. zaten o hakemle kazanamazlarmış, harcamışlar takımı yazık.

çok fazla bu hisse kapılıp bağımlı olup çıkmak istemeyenlere (bkz: senden bir sik olmayacak gibi görünüyor) dedirtir. edit: peter baboş'a ima değildir. onun entirisinden etkileşim yapıldı sadece.

her zaman iyidir. (bkz: umut bulut)

ye's ya da yeis. islam dinince yasaklanmıştır. “de ki: ey (günah işleyerek) kendi nefisleri aleyhine haddi aşan kullarım! allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. muhakkak ki allah bütün günahları bağışlayıcıdır. şüphesiz ki o, çok bağışlayan ve esirgeyendir.” (zümer, 39/53)

göbek adım oldu resmen

şeytanın bir insana verebileceği en büyük zarardır. bir insanın umudunu elinden aldığında ona yaşamak için hiçbir sebep bırakmaz. artık o kişi dünyayla ve en çok da kendiyle savaş halinde olur. yaşamaz daha çok savaş verir. inandığı hiçbir şey kalmayan insan aynı zamanda korkulacak insandır. her şeyi yapar en çok da kendine. umutsuzluk şeytandandır bu yüzden söylenir hep.

hayata karsi durusum haline geldi.

"umutsuzluk, insanoğlunun kendine karşı hazırlayabileceği suikastların en korkuncudur, umutsuzluk manevi bir intihardır." - jean paul sartre umudunuz bol olsun!

gökyüzünde bulut neyse benim hayatımdaki umutsuzlukta öyle işte

allah sözlüğümüzün başına vermesin böyle bir durumu. (bkz: 🌸)

okul bitirme konusunda yenik düştüğümüz hissiyat

inancimizi kaybettik bu yaşama..

içerdedeki eylemin umutun evinde umutu beklerken onsuz gecirdigi zaman dilimi

buna en iyi cevap yıllardır dünyanın en iyi filmi olarak kalan (bkz: the shawshank redemption)'ı izlemesini tavsiye ederim.

umutsuzluk umutsuzluk umutsuzluk umutsuzum kardeşim; korkunç bir kızgınlık bunalımı içindeyim, sönüyorum. bu biraz daha sürerse eyvah! nedenini söyleyeyim mi ? fakat bu o kadar tuhaf ki gülersiniz diye kendi halime gülüyorum. koca bir dünya içinde yalnızım. en yakın arkadaşlarımın arasında sokağa çıplak çıkmış bir adamın duygusuyla titriyorum; herkesin vicdanı kapalı, örtülü; yalnız ben çıplak! umutsuzluğumun derecesini düşünemezsin; kardeşim,kendimi taşlara çarpasım geliyor

oluyor bazen hayat üstümüze kara bulut gibi çöküyor ve biz olduğumuz yerde durup sırılsıklam oluyoruz. oysaki hayat yürüyüp aldığımız yollardan ibaret değil midir? ve umutsuzluğa düştüğümde aklıma gelip beni kendime getiren ayeti eklemek istiyorum; "allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. çünkü kâfirler topluluğundan başkası allah’ın rahmetinden ümidini kesmez.”(yusuf-84)

burada birçok genç arkadaşımın sınav sonuçlarının açıklanmasıyla içine düştüğünü gördüğüm durum. arkadaşlar mezuna kalmış, ona rağmen iyi bir şey çıkaramamış ve istemediği bir şehirde hiç hayal etmediği bir bölümü okumuş biri olarak söylüyorum: keşke bir sene daha kalsaydım. bütün hayatınızı, hayallerinizi, arkadaşlarınızı şekillendireceğiniz zamanlara gireceksiniz. bunun hayaliyle daha bir sıkı sarılın yeter. hatalarınızın farkına varın sadece. ve zaten etraf zibil gibi üniversite mezunu kaynarken sırf okumak için gideceğiniz, kendinize hiçbir şey katamayacağınız bir yere de gitmeyin zaten. sakin olun. artık daha az sorumluluğunuz ve daha fazla vaktiniz var.

umutsuzluk en yakıcı zevktir. özellikle de içinde bulunduğun durumun çaresizliğini açıkça kavramış isen... (bkz: yeraltından notlar)

Gençler, Tanrı yani yüce Allah bile gelecek boka saracak diyor. Bakın "Müslümanlık" edebiyatı veyahut romantizmi gibi algılanmasın ama canı isteyen yine öyle anlasın ne diyeyim yani, algıda seçicilik özgürlüğü var. Bu hayatta "Aşırı Umutlu" insanları biraz salak buluyorum. Salak derken hakaret olarak değil, saflık anlamında biraz salaklar. Evreni yaratan bile diyor ki ; "8. İşte uğur ve mutluluk yâranı. Nedir uğur ve mutluluk yâranı? 9. İşte şomluk ve bunalım yâranı. Nedir şomluk ve bunalım yâranı? 10. Ve oluşta önde gidenler, yarışta önde gidenler... 11. İşte onlardır yaklaştırılanlar. 12. Nimetlerle dolu bahçelerdedirler. 13. Büyük kısmı öncekilerden, 14. Az bir kısmı da sonrakilerden." - Vakia suresi 8-14 Cennetlik insanları bile Allah diyor ki "Büyük kısmı eskilerden, az kısmı sonrakilerden." Öyle büyük bir itiraf ki bu. Ben varoluşsal depresyon geçirdiğimde bu sure benim ağzıma sıçmıştı. Ülkede hatta dünyada İngilizceniz varsa ki benim var, ne zaman eskilere gidilse "Ulen ne güzeldi o yıllar" diyor herkes. Sadece nostalji olduğu için, sahiden de daha güzel o yıllar. Çünkü insanların çoğunluğu iyi niyetliydi, yardımseverdi ve samimi, cana yakın davranırlardı. Nesilden nesile her şey daha boka sarıyor ve daha da leş bir durumda geliyorsa, daha bu ayetlerdendir. Burada herkes en az bir 22-23 yaşında vardır. Çok değil 10-12 sene öncesi yani çocukluğunuza bakın, bir de şimdiye. Sonra da oturup düşünün. Cidden her şeyin daha boka sardığı bir gelecekten mi umutlusunuz? Biliyorum canınızı sıktım. Ancak gerçek de bu üzgünüm. O yüzden herkes kendisini ve çevresindekileri kurtarmaya baksın. Umut edelim elbette, bu hayatta halen güzel şeyler olmakta. Ancak büyük beklentilere girip kendinizi üzmeyin. Ya da benim gibi pesimist olun ; Olmayınca "Ulan gene olmadı." deyip geçersiniz. Olursa "Oha ulan!" deyip yürür gidersiniz. Kendinizi daima en kötüsüne hazırlayın. Çünkü hayatın nereden vuracağı asla belli olmaz. Umutsuz adam gider, benim yerime de umut edin olur mu? Ben edemiyorum artık.

Artan pislikten kaynaklanıyor olabilir. Ama umutsuzluk artan pisliktendir. Hatta daha kötüsüdür. Çünkü başka bir şeye mahal bırakmıyor.

Umutsuzluk çokça da mutsuzluk içinde sürükleniyorum. Kendimi artık gül,eğlen diye zorluyorum ama başaramıyorum "mış" gibi yapmaktan öteye gidemiyorum. Bu hayat bana ziyadesiyle yetti üstü kalsın mümkünse..

(bkz: ümitsizlik) İslam'da şirkten sonra en büyük ikinci günah imiş.

“oğullarım; gidiniz de yusuf’la kardeşini araştırınız, hem sakın allah’ın inayetinden ümidinizi kesmeyiniz; zira, kafirlerden başkası allah’ın inayetinden ümidini kesmez.” (bkz: yeis) "yeis öyle bataktır ki düşersen boğulursun. ümide sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!" -big qafir enjoying some islamic poems

Koca bir olumsuz duygular bulutuyum. Kimsenin görmediği. Sürekli rahatsızım ve bu hisle yaşıyorum. Sanki bir sandalın üstünde öylece sallanıyorum. Be sonu var ne başı ne de yönü… Allahım o kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi bunu kelimelerle tarif edemiyorum.

Dokunsanız ağlayacağım açmayın böyle başlıklar 🥺

Sadece düşüncesinin bile beni boğulacak gibi hissettirdiği konulardan şuanda kaçıyorum. Düşünmüyorum, sanki hiç var olmamış ve gerçekleşmeyecek gibi o olaylardan kaçıyorum. Bu olaylar bir bomba misali bir yerde patlayacak ama bakalım o zaman ne yapıcaz

toz pembe yaşayan ve gerçeklerden uzak insanların asla anlayamayacağı şeylerden sadece bir tanesi. inandığı şeylerden defalarca kez kırılan insanlara boş beleş şeylerle umut aşılamaya çalışmak saçma.