başlığı görünce içim bi' tuhaf oldu.
dün gibi hatırlıyorum şu;
(#2182215) entryi yazdığım günü. bugünse gelinen noktada malum şahıs yüzünden aile evini artık yuva olarak görmediğim, göremediğim; sadece doğup büyüdüğüm ev olarak gördüğüm gerçeği var. artık orada yaşayasım yok. orada bulunmak istemiyorum. orası en zor anımda sığınabileceğim, daha doğrusu buna rıza göstereceğim bir yer değil.
gurbette, yalnız başıma bir şeyler yapmaya çalışıyorum. babamla haftalardır konuşmadık en son yaptığımız konuşmadan ötürü. dün doğum günümdü, onda bile iletişime geçmedik. eksikliğini hissettim mi? uzun zamandır olduğu kadar. peki dün konuşmak istedim mi? kesinlikle hayır. tek başıma yedim pastamı;
gorsel akabinde yapmam gereken işleri yaptım, günü nihayete erdirdim bir şekilde. yine olsa yine aynısını yaparım.
hayat böyle. bir noktada babasızlığı/annesizliği keşfetmen gerekiyor yaşın kaç olursa olsun.
t: şahsım adına uzun bir süredir sıfır olan zaman dilimi.