belki de bir çift dudağın yapabileceği en güzel, en anlamlı ve en doğru eylemdir.
öyle şehvani bir şeyden değil, tam tersi yönde bir şeyden bahsedicem. öpmeye dair hatırladığım ilk şey; babam.
aşağı yukarı 4 yaşında olduğum zamanlarda, babam her sabah işe gitmeden önce beni öperdi. hafif sakallı olduğu için de sakalları benim yanağıma batardı. ben de doğal olarak uyanırdım. babam gittikten sonra da uyumayıp, giriş kattaki babaanneme kaçardım. çünkü babaannemde bir sürü kocaman minder var.. ister at yap oyna, ister ev inşa et, istersen diz yere, üstünde yuvarlan/takla at :d her neyse.
akşama babam işten geldiğinde de yine beni ve evdeki herkesi öperdi. bu sefer uyanık olduğum için ben de onu öperdim tabi. bu döngü kendimi bildim bileli kısmen hala böyle. artık sabahları bir arada olamıyoruz ama babamın ne zaman işten geldiğini görsem oracıkta gider hafif sakallı yanağından öperim. ister sokak ortasında olsun, ister bizim evde, ister misafirlikte vs. hiç fark etmez yani zaman ve mekanı.
şimdi düşünüyorum da kaç yaşına geldim hala bunu yapıyorum. gerçi babam da kaç yaşında adam, o da hala yapıyor hsjahsjahs arkadaşlarıma bunları söylediğimde biraz garipsiyorlar. çaktırmamaya çalışıyorlar ama, hissediyorum yani tuhaf bulduklarını.
yeri geldi evlatlıktan reddedildim, yeri geldi evden kovulacak raddeye geldim. babamla aramızın kötü olduğu zamanlar çok oldu. ama keyfi olarak hiçbir zaman bu eylemi aksatmadık. bizim bağımız güçlü olduğu sürece her açıdan kopmayacağımızı ikimizde biliyoruz. belki de bu yüzden bu bağı korumak adına sevgiye ve onu ifade etmeye sığınıyoruz.
kısacası; babamdan öğrendiğim en güzel şeydir sevdiğini belli etmek. uyandırılmaktan nefret eden biri olduğum halde, öpülerek uyandığım her an tebessüm etmişimdir. bu benim ölçü birimim, ve karşılaştığım şey; öpmenin kelimelere sığamayacak kadar değerli olduğu..
kanıt:
link
not: umarım bu dediklerimi ileride çocuklarıma da aşılayabilirim.