fuzuli bir korkudur. bazen sebebi şudur;
(#2012534)
mezarlıkta uyumuş biri olarak söylüyorum bunu; her insanın mezarlıkta en az bir gece geçirmesi gerekiyor benim nezdimde. zira insanı bundan daha verimli terbiye eden çok az deneyim var... hele hele
kimsesizler mezarlığı bambaşka bir boyut.
bu durum hepimiz için geçerli ama hadi kendimize bir kukla bulalım. ismini vermeye gerek duymadığım bazı siyasiler ömürlerinde birkaç geceyi mezarlıklarda kalarak geçirselerdi, sizce şimdilerde bu kadar dünyevi, doyumsuz ve allah'sız olurlar mıydı? bu söylediğimin sadece dinle alakası yok bu arada. baz aldığımız kişi isterse en kral ateist ya da agnostik olsun, ölümün hakikatliği karşısında düşünüp küçülmekten başka şansı yoktur. çünkü ölüm varsa senin için de vardır. bir gün senin için de gelecektir. sen de gelip geçicisindir. hâl böyleyken buna göre yaşamak, ölüm yokmuşcasına kontrolden çıkmamak, bu hayatı iyi ve güzel değerlendirmek lazım. bu farkındalık elzemdir.
velhasıl; mezarlıktan korkmayıp buralardan feyz ve ibret almak lazım. mezarlıkların kimseye bir zararı olmaz. trafiğin olabilir mesela. doğal afetlerin olur. hatta kapağı çalınmış lağım çukurlarının bile olur. bunlardan korkabilirsiniz, çünkü size zarar verebilirler. ama mezarlıklardan korkmanın vallahi de billahi de bir mantığı, bir manası, bir gerekçesi yoktur.
not: gideyim de
muammer baran hocamın şiirini okuyayım, vakti gelmiş belli.