hangi birini anlatsam bilemedim..
kaç yaşındayım o zaman hatırlamıyorum ama taş çatlasın 10 falanım.
yine kendi kendime oturup kıyafetlerin niye o kadar yumuşatıcı dökülmesine rağmen güzel güzel kokmadığını düşündüğüm günlerden bir gün aklıma bi' fikir
(bkz: salaklık) geldi. dedim "madem bu kıyafetlere yumuşatıcı makinedeyken geçmiyo o zaman çıktıktan sonra geçsin". gittim ütünün su koyulan yerine yumuşatıcı döktüm. azıcık da su koyup çalkaladım. ütünün buharını kıyafete verdiğinde o buharla beraber kokuyu kıyafete geçirme kafasındayım.
ilk denemede amacıma ulaştım, sonra saldım. daha sonra bir gün ablam ütü yaparken "noluyo buna" falan diyo. tabi ben anladım benim yaptığım üstün zekalı(!) hareketimden dolayı bir şeyler olduğunu. gittim bi' baktım ütüden kudurmuş gibi köpükler çıkıyo, kuru kıyafet tekrar ıslanıyo bir şeyler oluyo. tabi ben o ara salağa yatıyorum 'bu ne ya?!' falan diye..
üstünden biraz zaman geçip içindeki su falan bitip de ütü normale dönünce dayanamayıp söylemiştim. 'biz seni hak edecek naptık' bakışlarına maruz bırakıldıktan sonra hayatıma devam ettim. *kapanış*