intihar etmeyi çok düşünürüm. Sizi temin ederim hiçbir zaman yapacağım bir şey olduğundan değil.
Felsefik olarak çok düşünürüm. Sonuçlarını, oluş sebebini, olma biçimini, olduktan sonrasını.. Hatta üzerine çok espri de yaparım. Benimle sohbet etseniz, en fazla 20 dakika sonra muhakkak ölüm veya intihar esprisi yapmış olurum.
İntihar hiçbir şeyin çözümü ya da yaşanılanlar bedeli değildir. Hayatta neşemizi kaybederiz, paramızı, sağlığımızı, huzurumuzu, sevdiklerimizi bile kaybederiz ama hiçbir zaman ne yaşarsak yaşayalım, yaşamın içinde kalmaya ve yarını bugün etmeye devam ederiz. O yüzden bu düşüncelerden arınmanızı, ölüme her zaman hazır ama hiçbir zaman hevesli olmamanızı tavsiye ederim.
Doğumumuz nasıl, istek/arzumuzla ya da bilgimiz dahilinde gerçekleşmediyse, ölümümüzde gizemini korumaya devam edecek.
Etrafımızda ne kadar boktan şeyler olursa olsun, yaşamaya devam edeceğiz bu dünyada. Çabalamayı bırakabiliriz ama yaşamı bırakmak ne annenize ne sevdiğinize ne çocuklarınıza değil, sadece ve sadece kendinize ve benliğinize haksızlık.
İnsan kendini sevmeden hiç kimseyi sevemez.. Kendimizi sevelim. İyi ki varız.
Edit:özne yüklem uyumsuzluğu, uyku bastırması