(#4340232)
Şu entryden sonra aklıma küçük bir anı geldi.
Bundan yıllar önce Anneannemlerde oturuyoruz. Dayım falan da var evde. Anneannemle beraber alt kattaki kiracılarının 3 aydır kirayı ödemediğinden falan bahsedip kadın hakkında ileri geri konuşuyorlar.
Ben de küçüğüm baya. Meraklı meraklı dinledikten sonra bana çok tuhaf geldiği için dayıma soruyorum tabii. İyi de niye ödemiyorlar ya, diye.
Dayım da hızlıca anlatmaya başlıyor işte. Kiracının kocası hapse girmiş. Kadın da işten çıkarılmış falan. 3 tane küçücük çocukları var. Doğru dürüst bir gelir olmadığı için kira mira da ödeyemiyorlar haliyle.
Ben de çocukça soruyorum; "ee neyle geçiniyorlar o zaman?"
"Sağdan soldan gelen yardımlarla herhalde. Evde yemek falan pişmiyormuş zaten. Çocuklar 1 liralık cipsle, abur cuburla falan günlerini geçiriyorlar."
Dayım çocuklar cipsle günlerini geçiriyorlar falan dedikten sonra bir duraksadı. Belki ben uyduruyorum ama o an kendisinin kötülüğüyle yüzleşti galiba. Birden laf kesildi konu kapandı, öyle tek bir soru sorarak nasıl bok gibi bir adam olduğunu istemeden yüzüne çarpmış oldum.
Hemen alt katta 3 tane çocuk var. Baba yok. İş güç yok. Para yok. Çocuklar 1 tas sıcak ev yemeğine hasret günlerini geçiriyorlar. Çocuklarına doğru dürüst yemek bile yapamayan bir anneyi 3 aylık kirayı ödemedi diye ana oğul suçluyorlar.
Orada yaşanan dram kimsenin sikinde değil yani.
Bu olayla alakası var mı bilmiyorum ama dayımı pek sevmem. Ama konunun dayımla falan da alakası yok.
Pek dile getirilip kabul edilmese de hali vakti yerinde olan insanlar için yoksulluk affedilmez bir suçtur. Hiçbir şey için suçlayamıyorlarsa yoksul olduğu için, muhtaç olduğu için toplumun gözünde suçludurlar yani. Bu durum bizim memlekete mi has bilmiyorum ama böyle bir durum var ve benim canımı çok sıkıyor.
Bu yüzden yoksul insandan korkarım ben. Çünkü varsıllar tarafından öyle bir köşeye sıkıştırılır ki onlar yapabileceklerinin sınırı yoktur. Böbreğini de satar, karısını da satar, kumar da oynar, hırsızlık da yapar, intihar da eder. Ölür de öldürür de. Şaşırmıyorum yani.
Ben daha çok varsılların bu sonsuz kayıtsızlığına şaşırıyorum. Bir gün bu herifler oturduğunuz tahtı devirecek, yüzlerine kapadığınız kapıyı tekmeleyecek: Korkmuyor musunuz?