yazacağım yazı biraz duygusallık ve kimileri için de can sıkıcı olabilir. şimdiden söyleyeyim dedim. dikkate almadan geçebilirsiniz.
birkaç gündür kendi adıma zor günler geçiriyorum. anlam veremediğim bir boşluğun içindeyim. insanlardan kaçıp kendime sığınmak istiyorum. kafa dağıtabileceğim şeyler de yapmaya çalıştım geçmiyor, kısa süreli kendini unutturup tekrar hatırlatıyor. istemsizce dışarıya da yansıtıyorum. ama soranlara açıklama yapmadan günüm yoğun geçti diyorum.
yakın olduğum bir arkadaşımın canının sıkkın olduğunu hissettiğim an konuşmaya çalışırım, anlatmak istemezse zorlamam ama yanında olduğumu hissettiririm. velhasıl böyle olmama rağmen yakın arkadaşlarımın hiçbirinin gerçekten
nasılsın? sorusunu sormadığını bir kez daha anladım. üstüne üstelik bence en kötü yanı da hiçbir şey belli etmemeye çalışırken istemediğin duygularla kendini yormak. bunu kendime çok yapıyorum. kendi derdimi unutup arkadaşımla ilgileniyorum. bunu, bana yapılması için değil aynı durumları ben de yaşarken insanın konuşacak, konuşmasa bile susarak anlaşacağı birine ihtiyacı olduğunu bildiğimden. yanında olduğunu bildiği, hissebildiği insan..
bugün bir kere daha anladım ki ben kendime yetiyorum. bir şekilde bu duygularımdan galip gelip o insanlara karşı hiçbir şey bile hissetmiyorum.
ben izin vermediğim sürece kimse beni üzemez ve mutlu da edemez. o yüzden ben çok değerliyim.
bir iç dökme seansının daha sonuna geldik, hayırlı geceler sözlük :)