haklıyken haksız duruma düşme örneği. çocukları değil, ebeveynleri hedef alması gerekiyordu. gerçi böylesi vakalar iki güne kalmadan unutulur, ona güvenerek bodoslama girmiş olabilir olaya.
- çocukları başından savmak için okula yollayan insanları sabaha kadar eleştirebilir.
- çocuklara aile evinde temel öğretileri vermeyi denemeyi bile aklına getirmeyen ahmaklara laf edebilir.
- öğretmenleri bakıcı olarak görürken, okulun tek vasfının da "çocuğun gün içindeki yeri yurdu belli olsun" mantığına hizmet eden bir kurum olduğunu sananlara karşı çıkabilir.
- her okul dönemi başlangıcında çocukların sorumluluğundan nispeten kurtulacağı için "tatil bitti, oh be, bundan sonrasını öğretmenleri düşünsün ahahah" kafasını yerebilir.
- hatta batıdaki ailelerin doğudaki ailelere göre çocuklarına daha ilgili olduğuna dair bir tespit yapmayı da deneyebilir.
ama bir öğretmen olarak henüz benliği oturmamış çocuklara pervasızca laf edemez. en azından belirli bir yaşa kadar onlara ne olursa olsun olumlu yaklaşıp vaziyetin vahametine alınmaksızın durumu toparlamaya çalışmalı.
biliyorum kolay değil ama öğretmenlik de böyle bir şey olduğu için değerli bir konumda zaten. icabında ailesi okumasına karşı çıkan çocukların ailesini ikna edip okumalarını sağlayacaksın, icabında başka başka fedakarlıklar yapacaksın. yolun başında hedefiniz
atm personeli olmaktı herhalde, ne bu çocukları hedef alacak kadar kudurmuşluk?
not:
bridge to terabithia filmindeki müzik öğretmeni hanımefendi geliyor aklıma... ne yüce bir güzelliği vardı onun o basit ama etkili uğraşlarının.