anın betimlemesi

hava -2° hafiften yağmur çiseliyor ve ben her zamanki bankta oturuyorum. bankı aydınlatan bir sokak lambası var. havanın soğukluğundan mıdır bilmem, kimse yok etrafta köpeklerden başka. köpeklerden korkardım artık korkmuyorum bile. şuan bana doğru geliyor. ellerim uyuştu soğuktan, parmaklarımı zor hareket ettiriyorum. yazacak bir yer var mı buradan başka? yok. ne hikmettir ki tek nefes aldığım ve kendimi iyi hissettiğim yer bu şehirde burası. kulağımda kulaklık "bu şehir girdap gülüm" çalıyor. bu şehir beni boğuyor sözlük. bir çukurdayım ve sanki üstünü toprakla kapatıyorlar gibi bir his. kalabalık içinde de yalnızdır ya hani insan, tam olarak öyle. ama bu bankta kendimi evimde hissediyorum. ne zaman geçecek bu içimdeki ateş bilmiyorum. hiçbir şey dindirmiyor...