Buyurun benim😊
Bu arada hâlâ yaşamaya devam ettiğim için düzelteyim; fakir değil o artık fasfakir.
Başlığı açan yazar kırılmasın sonra 😏
* Şöyle bi' bakındım da konu ne çok abartılmış. Sanırsın yazanların birçoğu artık sobanın s' sini görmeyen, bilmeyen insanlar. Olsun yine de ben böyle olduğunu varsayarak anne babası sobalı evde büyümüş, çocuklarını büyütmüş ve dahası şimdilerde torunlarını büyüten biz fakirlerden bahsetmek istiyorum size.
Sobalı evde yaşamak; sobayı yakan kişi için ayrı, o evde kalan için ayrı derttir. Evet, bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar güzel yanları vardır ama teraziye konulduğunda olumsuz-kötü yanları hep ağır basmaktadır. Birkaçı;
* odun-kömür alma derdi.
* soba tüttü bi' silkeleyelim derdi.
* külünü boşaltalım, etrafa bulaştı temizleyelim derdi.
* dışarda yağmur-kar, git odun kömür getir derdi.
* çocuklar küçükse hasta olmasınlar diye aman sobalı odada uyusunlar, sabah da sıcak odaya uyansınlar koştur koştur yak derdi.
* kışın kur, yazın kaldır derdi.
* tek bir odanın hamam, diğer yerlerin buz olup, çıktığında götünün donması derdi.
ne çok dertmiş değil mi daha da sayabilir, uzun uzadıya konuşabilirim.
. . .
Konunun hasılı yapılan güzellemeler ve fakirlik sıfatı bir yana benim için soba, anama dertten başka bi'şey değildir. Bundan sonrasında hiçbirinin elleri de, ömürleri de dert görmesin.
( ama söz şartlar değişince ben de konu başlığını editler, sizin gibi sobalı evde yaşamak aman ne de güzeldi demeye gelirim. )