Küçükken çok ketum bir çocuktum. Annemle kavgalarımızın %95’ini suskunluğum oluştururdu. İçime ata ata patlardım, o da üzülürdü. Gerçekten ne kadar saftirikmişim tadından yenmiyormuş anneyle dertleşmek. Küçüklüğümdeki ketumluğumun açığını kapatır gibi her haltı söylemeyi seviyorum, annem bazen cinnet geçirse de.. Neyse doğru hata yapa yapa bulunuyor işte.