her gece yürüyüşe çıkarım kendimle. dolup taşan her şeyi kusar, kızarım kendime bir güzel ve ardına da eklerim birkaç küfür. sonra mı? ne olacak, ne bekliyorsunuz sonrasında ki; aynı şeyleri yapmaya devam.
ben bir tek babamı sevdim
çok güzel anlatmış aslında
benekli ayhan"ben babamdan böyle gördüm". gerçekten babamdan böyle gördüm ben. bu hayatta tek dilek hakkım olsa kendimi değiştirmeyi isterdim. onca kazığa, onca kayba rağmen hala böyle umut dolu olmak istemezdim. bu kadar iyi kalpli olmak istemezdim. ben benim amıma koyayım akıllanmadığım için.
keşke diyorum keşke piçin, vicdansızın teki olsaydım da böyle olmasaydım.
edit: fazla dertleşince kendimle, gelip buraya kusasım geliyor. sarhoş olunca çok konuşmak gibi bir şey. benzer işler.