kendinle dertleşmek

çoğunlukla kendimi haklı bulduğum zaman'lar. uzun sürer bu dertleşmeler konudan konuya geçerim sonra bi bakarım sabah olmuş.

en çok yolculuk yaparken oluyor uzaklara bakıp düşüncelere dalıyorum

bir sigara yakıp, bir de sanat müziği açıp yaptığım eylem. yaranı bilen insan senin canını nasıl yakacağını bilir. varsın derdim bana kalsın.

bu aralar hayat özetim.

aynaya bakıp sen güçlü kızsın kendine gel demek

kimi zaman çaresizlik kimi zamanda bir tercihtir.

önceden kimsem olmadığı için yapardım ama artık kimseye güvenmediğim için kendimle dertlesiyorum. bana benden başka dert oratgi yok şu yalan dünyada...

dertleşmek değil de daha çok sakinleştiriyorum kendimi -şiitt şimdi bunu düşünmee, sırası değil gerizekalı, burda olmaz.. vs vs

zamanla oluyor.bazen istemsiz bazen isteyerek.çünkü sende biliyorsun,seni en iyi anlayan yine sensin şu hayatta

bende özledim dağılma fon müziği eşliğinde fena oluyo...

kimin kime faydası var şu hayatta. artık insanlar uzak dursun beni derde boğmasınlar diye uğraşıyorum. onlar ötede oynasın ben kendi derdimi kendim hallederim demek...

başkalarına güvenmektense kendime güvenerek derdimi anlatırım sonuçta teküm dimi 😏

bazen öyle bir hal alıyor ki titrek bir nefes alıp 'rahat bırak artık kendini demek istiyorum

bizim orada buna 'kendi canını dinlemek ' denir çok hoşuma gidiyor bu cümle . bazı şeyler var anlatamazsın kimseye ve çözüm bellidir kendi canını dinlersin

sessiz sakin bir yerde kendime anlatırım ama beni birisi dinliyormuş gibi olur içimde bitikten sonra da ulan ben kendimle konuşuyorum hissi oluyor ne anlatmak istediğimi anlamıyacaksınız belki ama öyle yani

yalnızlığın en uç noktası, nirvanasıdır..

az önce canım oda arkadaşımla paylaşınca uzun zamandır içimde tuttuğum şeyden kısmen kurtulduğum durumdur. yalnızlık insanı deli eder. kendi içine ata ata insanı çatlama evresine getirir. bulunduğum şehirde yalnız oluşumdan kaynaklı bu durumum veya. her neyse kötü bir şey dostlar. sevdiklerinize sarılın.

konu komnuyu baya açıyo en azından diğerleri gibi yapmacık davranmıyosun kendi kendine her zaman iyidir

bana çok yardımcı oluyor iç seslerim. iyi ki varlar be. millet yalnız kalmaktan korkar ben ise iç seslerimin beni terk etmesinden korkuyorun.

en azından dinliyorum tavsiye veriyorum

en şeffaf, en temiz, en çok rahatlatan durum.

içsesle yatağa geçince gerçekleşen olaydır -ya birader bi susta uyuyalım +tamam lan uyu . . . +uyudun mu lan?

2 paket sigaramı alır, orta halli bir kahvehaneye otururum. çayım bittikçe yenisini söylerim. o iki paket bitene kadar her yaktığım sigaraya bir derdimi anlatırım. son sigaramı yakınca "kalan dertler bir dahaki sefere, kalkıyoruz beyler" derim. kalkar en yakın tekel bayiine gider bir paket daha sigara alıp evin yolunu tutarım. o aldığım son paketten yaktığım ilk sigaraya da "senden önceki iki arkadaşını dertten bitirdim. ama sen öyle bitmeyeceksin. ya çok şey kaçırdın ya da çok şanslısın" der susarım.

gardaş senin derdini yine en iyi sen anlarsın hiç kimse anlayamaz çünki insanlar ya anlamak istemezler ya da anlayamiyodur bunun farkına vardığın zaman gidersin bir köşeye çıkarırsın cebinden sigaranı çakarsın cakmagini kendi kendine söylenirsin allaha dua edersin kendine motivasyon sağlarsın siz,siz olun kendinizin içine konuşun sizi eğer anlamayan birileri varsa

aynanın karşısına geçer bi de sevdiğim bi şarkıyı açarım.oturup hem ağlar hem konuşur hem yazarım.

sicarken ve yatarken yaptığım bir eylem

konuşacak biri olmayınca yapılan eylem aslında mantıklı

(bkz: yatakta kendi kendine düşünürken lafın lafı açması) (bkz: canım kendim)

kafamın içinde durmadan gerçekleştirdiğim eylem. soruyorum. sorduğum sorunun cevabını bulamıyorum bazen. öyle bir an geliyor ki kelimelerim kendime yetmiyor.

Çok sık yaparım, kalabalık ortamları aşıp bir başıma kalmak hep iyi gelmiştir. Sahile mi gideceğim, dert defterimle gider saatlerce yazarım. Uykum mu kaçtı bir koltuğa ilişir sayfalarca yazar, usul usul ağlarım. Ortamdan mı sıkıldım izin ister ayrılır, tek başıma otururum.. Beni benden başka kimsenin anlayamayacağını, anladığım günden beri en büyük tutkum budur..

Beynimin yaptığı şey dertleşmekmidir bilmem ama Allah bir çene vermiş bir dakika durmuyo. Kafamı duvarlara vurasım geliyor. Nasıl konuşacak bu kadar çok konu bulduğunu bile bilmiyorum. Allah rızası için bir dakika sus be gözünü sevdiğim beyin sus.

Benimki direkt ipimi çekiyor. Bak mantıklı konuşmuyor değil ama işte acı söylüyor. O yüzdendir kendimle kalmamaya önem gösteririm. (bkz: Ne salak salak sorular bunlar ya) (bkz: bu soruyu erdoğan'a sorabilir misin)

ya delirtir ya da rahatlatır

Sıklıkla yaptığım olaydır. Her gece balkona çıkıp kahvemi yudumlayıp hayatımın kayışı hakkında bir dizi dertleşme serisi düzenlerim kendime. Şarkılar da eşlik eder sanki derdimi biliyormuş gibi. (bkz: Ne olacak bu hayatın hali)

Bunu ses kaydını açıp kaydederek yapıyorum. Kimseye anlatamadığım ve artık dolduğumu hissettiğim zamanlarda kendimle dertleşmek çok iyi geliyor, zaten insanı kendisinden başkasının anlaması da zor. Herkese tavsiyemdir; yalnız mı hissediyorsunuz, açın ses kaydını, içinizdekileri dökün. Sonrasında öyle bir rahatlayacaksınız ki, sorun olarak gördüğünüz durumlar daha önemsiz gelmeye başlayacak artık

Müko bi şey zaten başka kimle dertleşicez aga

mutfağı toplarken kendi kendime konuşuyorum, bazen dertleşiyorum. gerçekten bazen beni benden başka kimse anlamıyor keşke benden bir tane daha olsaydı

akabinde kendinin seni dinlememesi

ya da kendi kendinle yüzleşmek. sık sık yaparım. bütün hatalarımı yanlışlarımı yüzüme vurur birazda söverim kendime rahatlatıyor insanı aslında tabi sonra yine aynı hataları baştan sar gitsin. adım üstümde işte hayat cahili.

E bunun bir oluru yok ki. Abi anlatıyorum anlatıyorum aynı yere dönüyorum . Kendi kafamı şişirdiğimle kalıyorum.

Süper bir şey. Genelde ev temizliği yaparken içimden dertleşiyorum kendimle. Bazen hem psikolog oluyorum hem hasta. Kendi kendimi tedavi ediyorum falan. Şizofreni başlangıcı bile olabilir ama inanılmaz fayda görüyorum dhdhhs

Artık insanlara bir şeyler anlatmaya bile enerjin kalmayınca en iyisi kendi kendine dertleşmek oluyor. Seni yargılayan kimse de yok, mis gibi olay.

“Gönlümle baş başa düşündüm demin.” diye başlar şiire Nâzım Hikmet ve devam eder “Bence artık sen de herkes gibisin.”

birine dert anlatırken karşınızdaki kendi derdini anlatır ya hani, habire kendime yapıyorum bunu. bir şeyden bahsederken hop bir başkası geliyor. katlanarak artıyor, bir yanım diyor "bak bende bu var" öbür yanım diyor "bende daha büyüğü var". at koşturur gibi dert yarıştırıyorum kendi kendime. deliricem herhalde.

Her zaman hep canım kendim. Bu bencillik anlamında değil düştüğümde üzüldüğümde mutlu olduğumda bir tek kendim vardım o yüzdendir başkasına ihtitaç duymayışım. Birisine anlatıp aman boşver demesini duymak yerine kendime anlatıp dermanını bulurum.

benim sık yaptığım eylem oturup insanlara anlatmaktansa içimin bildiğini yine içime anlatıyorum çünkü insanlar gün geliyor o derdinle vuruyor seni...anlat ağla anlat ağla sonra da bir güzel yüz maskesi yap gizle😂

Kimimiz var kendimizden başka?

Yaaa en zorudur. Kendi kendini telkin edemezsin, yalan söylemezsin. Çok canımı acıtır bu eylem. Genellikle ayna karşısında dertleşiriz sevgili kendimle. Gözümdeki yaşı kendimden bile gizlerken, “ nelerin üstesinden geldin? Bu mu yıkacak seni hadi kalk kızım” derim. İyi de gelir. Hemen toparlarım, kendime aferinli bi öpücük kondururum.

sorunların anlaşılmadıkça çoğaldığını fark ettiğim andan itibaren düzenli olarak yaptığım