korkuyu beklerken

Oğuz Atay romancılığını anlamak için önce bu kitaptaki 8 öyküsünü okumak gerekir diyorlar. Bilemiyorum belki de öyledir. Ben Günlük'ü saymazsak en son bunu okudum sanırım. Ama en çok ben anladım kendisini. O konu tartışmaya kapalı. Neyse. Birkaç saat önce de "Unutulan" öyküsünü tekrar okudum. Müthiş bir öykü bence. Buraya birkaç alıntı iliştirecektim de gerek yok. Bulun buluşturun okuyun lütfen o öyküyü. Bir de Korkuyu Beklerken kitabına Oğuz Demiralp adında birisi(kimdir bilmiyorum) o kadar güzel bir önsöz yazmış ki insan Oğuz Atay kitaplarına niye önsöz yazıyorsunuz amk bile diyemiyor. Bir Yıldız Ecevit olmasa da birkaç sayfada Oğuz Atay romancılığını çok iyi tahlil ediyor gibi gelmişti bana. "Oğuz Atay yapıtı deyince, ayrı ayrı romanları, öyküleri ve oyunlarından önce kişileri canlanıyor gözümün önünde. Tutunamayanlar'ın Selim'inden, Oyunlarla Yaşayanlar'ın Coşkun Ermiş'ine dek... Negatif kişiler topluluğu: kendi sorunlarını çözememiş ve topluma kendini kabul ettirememiş aydınlar, toplumun acımasızca dışladığı lümpenler, çaresizlik içerisinde intihara cinayete sürüklenenler, delirmenin sınırlarında dolaşanlar. Alışılanın aksine marjinal insanlardır bunlar, olumsuz kahramanlardır. " ... "Çaresizlik kahramanlarını yıkıcı, yadsıyıcı olmaya iter. "Devam ettim içmeye, kendimi mahvetmeye. Dumanlı gözlerle, eriyip gidişimi seyrettim. Bütün düzenleri yıkacaktım, onlara gösterecektim... serserinin biri olacaktım." Yaşanan süreç öz yıkımdır. Ancak hedef çevredir." ... "Korkuyu beklerken öyküsünün kahramanı kendi kendisiyle alay etmekle övünür. Oğuz Atay'ın kişilerinin başlıca erdemlerinden biri işte! Özeleştiriyi aşan bir edinimi: özalayı gerçekleştirebiliyorlar."