“aman tanrım, insanın her gün, dünyada neler olup bittiğiyle ilgili bilgi toplaması, bunlarla kafasını şişirmesi, sonra da bütün bir hafta durmadan bunları konuşması nasıl bir şeydir!
yok efendim, mehmet ali paşa bugün bir gemi yollamış konstantinopolis’e? işin yoksa, nedenini düşün dur… ertesi gün de don carlos başarısızlığa uğrar… beyefendi endişelidir, kara kara düşünür. :d
…
duydukları her şeyi enine boyuna tartışırlar, ama aslında bir şeyi umursadıkları yoktur. canları sıkılır, olanlar oyalamaz onları. bağırıp çağırırlarken gerçekte derin uykudadırlar!
konuştukları şeyler yabancıdır onlara. başlarındaki şapka onların değildir. işsiz güçsüz oldukları için her yana saldırır dururlar, bir şeyin üzerinde odaklanamazlar.
bu her şeyle ilgilenmede bir boşluk, her şeye karşı bir ilgisizlik vardır! oysa kendilerine emek isteyen mütevazı bir patika seçip onda ilerlemeye çalışsalar, o patikada derin izler bıraksalar… ama işlerine gelmez bu, çünkü can sıkar, o zaman da çok şey bilmenin insanların gözünü boyamaya yararı olmaz.