21. Yüzyıl gençlerinin kaderi
Bazen elini kolunu bağlıyor insanın bu durum. Umut etmekten, beklemekten yorulabiliyor insan.
İş aramak bir yandan kendine bir hayat kurmaya çalışmak bir yandan.. Kendimi çok geç kalmış hissediyorum hayata. Maddi özgürlüğümü kazanamadım henüz hayallerimi gerçekleştiremedim. Gelecek konusuna giremiyorum bile bu sıralar. Günü kurtaracak şekilde yaşamanın bile zorlaştığı bu çağda nasıl hayatlar yaşayacağız hiç bilmiyorum. Araba alma hayali bile kurmayı bıraktım ya. Araba lan araba. O kadar büyük bir hayal bile olmaması gerekirken. Bunları hissetmeyen yaşamayan genç var mı bilmiyorum. Erkek arkadaşım itü’de kendi bölümünü ikincilikle bitirmiş ve aynı kaygıları da o da yaşıyor. İş arıyor bulamıyor canı sıkılıyor. Lan bu adam ikinci bitirmiş ikinci. Dört sene canını dişine takmış çalışmış çabalamış. Bu kaygıyı yaşamayı haketmemiş. Bu kaygıları yaşamayı hiçbirimiz haketmedik. Yaşayacak kadar para kazanıp araba almanın bile hayal olduğu zamanları haketmedik. Yurtdışına çıkma hayallerinin sadece hayalde kalmasını haketmedik. Biz doya doya yaşamayı hakettik.