Bu sadece vazgeçmekle olabilen bir şey. Her şeyden vazgeçmek ama öyle melankolik depresif anlamda değil. Her şeyi bırakıp o ana odaklı yaşamak. İnsanlardan ve hayata dair şeylerden vazgeçip kendime odaklı yaşadığım günden beri bu kendiliğinden olmaya başladı. Şöyle bir işim böyle bir kariyerim olsun diye bir beklentim yok çünkü hayatı akışa bıraktım ben sevdiğim şeyleri yapıyorum kendime bir şeyler katmaya çalışıyorum hepsi bu. Yaptıklarımı beklentisiz yaptığımı fark ettim aslında. İlerde hayalini kurduğum bir konum ya da bir iş de yok. İnsanlar konusunda da bu böyle. Herkesten vazgeçtim sadece kendimleyim. Gelen gelir giden gider kafasındayım ve zamanla fark ettim ki kimseden geleceğe dair bir şey beklemiyorum. Şu an için bile yanımda olsun diye beklemiyorum. Mesaj arama herhangi bir şey beklemiyorum. Beklentilere dair kafamda tam anlamıyla bir boşluk var. Hiç kimseden hiçbir şey bekleyemiyorum. Hayatımda olmayanlara değil olanlara odaklanıyorum ve onların tadını çıkartıyorum. Olay tamamen bunda gizli sanırım.