çocuk da yaparım kariyer de

Şimdi bütün eril zihinliler 3 gramlık silahlarını (beyinleri) kenara bırakıp bu entry'yi okusun. 1. Üremek ciddi bir iştir. 2. Üredikten sonra bütün sorumluluk yalnızca "Anne"nin değildir. 3. Eğer siz "Baba" olarak çok kıymetli işinizden olmak istemiyorsanız, ki çocuğa bakabilmek için para lazım, "Anne"ye işini bırakmasını dayatamazsınız. Bakın istersiniz, konuşursunuz, fikir alışverişi yaparsınız o ayrı. DAYATAMAZSINIZ! diyorum ben. 4. Bir çocuk dünyaya getirmek zordur fakat telaş edilecek bir mevzu değildir. Babalar biraz sakin olup, annelere güvensinler. 5. Baba-anne olmamış genç ve orta yaş bireyler, baba-anne olmuş veya olmamış, olmayı düşünen veya düşünmeyen bireylere akıl vermeyi acilen bıraksınlar. 6. Bir çocuk büyütmek ebeveynlerin işlerini bırakarak şahane yürütebilecekleri bir kurum değildir. Ebeveynlik biraz deliliktir ve mecburen para kazanmamız gereken bu şartlarda kimse kimsenin işini neden bırakmadan annelik- babalık yaptığını sorgulayamaz. Son olarak çok değersiz fikirlerinizi kendinize saklayınız. Hayat şartları çok kötü olsa bile mükemmel ebeveynlik yapan insanlar gördüm, işlerini 20 sene(!) bırakmadılar da. Tuzu kuru, liboş, tatlı su solcusu, kara günlerin pembe feministi değilim. Sadece şartlar bizi mecburen çocukta kariyer de yapmaya zorluyor. Çünkü geçinemiyoruz. Nil Karaibrahimgil'in ne halt ettiği de umrumda değil. Azcık aklınız olsaydı duyduğunuz her sloganı size ithaf edilmiş gibi yaşantınıza monte etmekten vazgeçerdiniz. Zekası, yazdıklarımı anlayıp, sindirip sakince konuşup enine boyuna tartışabilecek seviyede olanlar Dm kutusu açık.