Geçen günlerde Dedem ve Anneannem bize geldiklerinde 9 yaşında rahmetli olan dayımın duvardaki resmine bakarken gördüm onları. Konuşma ihtiyacı duyduğum zaman sık soru soran biri olarak dayımın nasıl öldüğünü tekrar anlattırdım. Adını aldığım rahmetli dayım bir kış günü kar yağması münasebetiyle yokuş kenarında olan evlerine paralel bir yokuştan çocuk aklıyla kaymak ister. 9 yaşında bir çocuğun hayallerinden biri olsa gerek. Hangimiz yapmadık veya yapmak istemedik?
Eskiden bulaşık makinelerinin üst kısmını kaplayan demir kapaklar varmış. Dayım çocuk hevesiyle o kapağı oradan çıkarıp yokuşta kaymak istediğinde Anneannem tehlikeli olacağını düşünüp izin vermemiş. Bu duruma üzülen dayım içinde biriktirdiği kararlılık ve hırs ile betonarme evlerinin küf kokan çatısına çıkıp baktığında mavi bir leğen görür. Kaptığı gibi yokuş başına gider ve her çocuk gibi kendiside kaymaya hazırlanıp kendini aşağı doğru iter...
Mahalleden canhıraş gelen sesler dedem ve anneannemin çocuklarının isimlerini duymasıyla bir hayli dikkatini çeker ve aşağı fırlamalarına neden olur. Yokuş sonundaki caddede biriken kalabalığa doğru koşarlar. Dayım yokuştan aşağı kayarken caddeden geçen kamyonun son tekerine göğsünü çarpar. Eski kamyonları bilenler hatırlar jant kapakları dışarıya doğru çıkıktır. Çıkık kısmı dayımın göğüs kafesini komple kırar. Dedem anlatırken göz yaşlarına boğulur. " Dayınızı kucağıma aldığımda normal konuşuyorduk. Sonra ağzından kan geldi ve benden gömleğim kirlendi diye özür diledi.(9yaşında bir çocuk ölmeye yaklaşmışken özür diliyor) Hastaneye gittiğimizde sedye geldi ve ben dayınızı son olarak sedyede bana gülerken gördüm. Uzun saatler sonunda doktorların söyleyemediğini ben içimde kendime kabullendirmeye başlamıştım. 9 yaşındaki oğlum ölmüştü".(Annemin söylediğine göre son nefesini verirken kan dolu ağzıyla "Anne" diye haykırmış.) Özlemek demişken Dedem ağzıyla itiraf edemediğini evimize her geldiğinde dayımın resmine gözyaşı içinde bakarak belli ediyordu. Anlıyorumki 9 yaşında melek olan oğlunun ismini bana bahşederek en büyük beklentisi olarak gördüğü benden , dayım adına herşeyi anlatırken memnun kalıyor.
Layık olabilmek en büyük başarıdır bazen. Layık olabilme temennisiyle...