Bu da böyle bir anımdır günlükleri vol.bilmemkaç
Tam salaklık olmadığı halde müdavimi olduğum için bu başlığa yazmaya karar verdim. Nereye konumlandırsam çok da emin olamadım. Itiraf değil, söylemek istediklerim değil. Salaklığı saflık olarak düşünüp buraya yazmak istedim. Aman kıpkısacık bi anı zaten. Hemen iliştireyim şuracığa.
Üniversite 2 gibi olması lazım yani 20 yaş civarındayım. Ekonomi dersinin arasındayız. Hoca 15 dakika ara vermiş biz arkadaşlarla koştur koştur kantine gidip kahve içeceğiz ki ayılalım, dersin kalanını bari bi şekilde dinleyebilim. Neyse kantin sırasında da kuyruk varmış ders arasını tüm hocalar aynı zamanda ara verdiği için. Biz de girdik iste sıraya arkadaşlarla muhabbet ediyoruz sırada bilmem ne. Sırada son bi kişi var herkes ne alacağını kestiriyor. Benim de genel olarak tek yediğim bisküvi Negro'dur. Yani diğerleri bana çok boş geliyor. Hele kahveyle bayılıyorum yemeye arkadaşlar da bunu biliyor. Konu dağıldı hemen toparlıyorum, iste son bi kişi var önümüzde ve siyahi bi hanım ablamız. Ondan sonra da ben varım :Dd kadın gitmeden ben bunu da isteyemem. Kantinci abi de soracak biliyorum sen ne istersin diye erkenden hazırlayıp sırayı hızlı eritme çabasında. Ben söyleyemedim o gün Negro istediğimi... Yani benim ırkçılık yapmak gibi bi niyetim yok ama iste belli mi olur belki alınır, bilerek yapılmasa da gücenir diye. Zaten gurbette okuyor bi de ben köstek olmak istemedim. Arkamı dönüp arkadaşıma usuldan dedim sen ne isteyeceksin ben onu alayım sen bana Negro al. Hem sıra beni geçene kadar da siyahi ablamız da gitmiş olur düşüncelerindeyim. Arkadaşlar ufaktan sorgulayıp gülmekten yarıldılar bu düşünceme ama en neticesinde öyle de oldu. Kalbini de kırmamış olduk ablamızın. Ben bisküvimi de yedim hehehhe
Eğer bunu okursan hep destekçinim ablam... kimsenin sana laf söylemesine izin vermem. Aslanım benim. Kalp.