birkaç saat önce genco erkal performansını izledim. o kadar güzel ve büyüleyiciydi ki anlatamam. genco erkal’la beraber tülay günal da vardı. ikisi de birbirinden harikaydı, tülay günal’ın sesi ne güzelmiş meğerse.
yaklaşık 1 saat 20 dk sürdü, şiir dinletisi müzikal karışımı bir şeydi. nazım’ın piraye’ye mektuplarından başlayıp ölümüne kadar gittiler. en sonunda da hangisini olduğunu bi hatırlamadığım bir şiiri beraber şarkı gibi seslendirerek ve karşılıklı izlemesi aşırı zevkli bir şekilde tatlı bir dans benzeri bir şeyle bitirdiler.
genco erkal’ın yaşamaya dair’i okumasını youtube’dan yüzlerce kere dinlemiştim daha önce ama canlı dinlemek ve o anki hareketlerini izlemek bambaşkaymış. şiiri okumuyor yaşıyordu resmen, hayran olmamak elde değil.
dekorundan piyanistine, piyanisten ışıklarının yanıp sönmesine, kapanmasına, loşlaşmasına, tülay günal’ın genco erkal’ın başından aşağı küçük beyaz kağıtlar dökmesine her şeyiyle şahane bir şovdu. bir daha olsa bir daha bayıla bayıla izlerim. ellerimin içi acıyor resmen alkışlamaktan.