Benim için Zweig’in güzel kitabıdır açık ara. Bütün kitaplarını okumuş bitirmiş biri olarak
Satranç bu kitabın anca getir götürünü yapabilir diyebilirim.
Ana karakterin yaşadığı bütün kaygıyı, stresi ben yaşıyormuş gibi hissetmiştim okurken. Karakter köşeye sıkıştığında ben ana karakterin yerindeydim çözüm yolu arıyordum. Bir süre rüyamda ben o kadındım. Sonu da beni aşırı şaşırtmıştı bu arada. Ferahlamıştım resmen .d tabi bu bir ferahlama sayılırsa .d
Sonuç olarak okuyup okutturalım lütfen .d