Evliliğimizin ikinci aydan sonra sadece sinir ve bıkkınlık gibi duygular barındırması herkesi çok şaşırtmıştı, beni de dahil. Sıkıldığı şey sürekli eve geldiğinde beni görmek miydi evliliğin sorumluluğu muydu bilmiyorum ama içindeki sevginin bitmesini ve benden sıkıldığını fark etmek çok acı vermişti ilk defa tüm iç organlarımın sıkıştığını hissetmiştim. Geride onca şeyi bıraktık, bekar hayatımızı bırakıp evlilik kararı aldık, hoşuna giden her neyse onlardan artık hoşlanmamaya hatta gözüne batmaya başlamıştı.
Bu kadar erken zamanda bu durumun ortaya çıkması hiç iyi olmadı çünkü geçer, düzelir, tekrar sever umuduyla tam iki sene dişlerimi sıka sıka ağladım.
Sevgisizlik çok zor inanın sevgisini hissetmek istediğiniz kişiden zerre sevgi hissedememek, sevgiliyken bu kadar ilgisizlik sevgisizlik sonucu bırakacağınız insanı sırf evlendik diye bu ilişkiye tahammül etmek zorunda kalmak çok zor.
Her şey ders niteliğinde işte. Artık önce kendimi sevmeyi kendimden sevgi almayı öğrendim.