Benim yüzümden geleceğinden vazgeçmiş. Ne kolay değil mi söylemesi? Hissetmesi çok acıtıyor ama. Hissizleştim diye düşündüğüm her an saçmalıktan ibaretmiş. Hissediyorum. Çok acıtıyor. Vicdanım rahat değil ve ben uyuyamıyorum. Ben bu yükle yaşayamıyorum. Elimden ne gelir bilmiyorum. Geriye dönmeye yüzüm yok ama dönüp son kez özür dilesem vicdanım peşimi bırakacak sanıyorum.
Bok gibi bir şey bu. Bir yandan sınav telaşı öbür yandan psikolojik yorgunluk. Her yerden çekiştiriliyorum. Bir yanımda vicdanım diğerinde sorumluluklarım.
Bir hayatım yok benim. Olmak istediğim kişi değilim çünkü bunu denediğimde her daim tepkilere maruz kaldım. Sözlük, sanırım ben tam şuan yıkıldım. Ben mahvoldum. Değiştirmeyeceğim bir geçmiş, temize çekemeyeceğim berbat bir vicdanım kaldı geriye. Mahvoldum ben.
Sezen Aksu'nun da dediği gibi,
"Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler
Şimdi bana seninle bir ömür vaad etseler
Şimdi bana yeniden ister misin deseler
Tek bir söz bile söylemeye hakkım yok"