Alışanlar, delirenler ve ölüp gidenler olmak üzere 3 kategoriye ayrılırlar. Belki de daha fazladır efendim bilemeyiz. Ölerek kurtulamayan zavallı insanların çoğu alışmak ile delirmek arasında gidip gelirler. Mantıklı olanları alışmaya daha yatkındır. Basit bir hesap yaparlar ve en az zararlı durumun alışmak olduğunu savunurlar. Duygusallar ise buna karşı çıkar ama mantıklılara karşı iyi bir argümanları olmadığı için hiçbir tartışmayı kazanamazlar. Zaten duygusaldır onlar. En çok kendileriyle tartışırlar ve kendileri üzülmesin diye bilerek kaybederler. Bu kadar hengamenin arasında belki de bir miktar delirmek ve her şeyi hafife almak iyi gelirdi.
Neyse efendim. Ölüler de kendi arasında birkaç kategoriye ayrılırlar. Edebiyat geliştiği için ve ölüme her gün yeni anlamlar yüklendiği için bugün bu kategorilerin sayısından emin değiliz. İnsanlar ölümden o kadar çok korktu ki onu tanımaya çalıştı. Sürekli araştırıldı ölüm. Masaya yatırıldı ve bilim adamları tarafından incelendi. Bilim adamları işin sırrını çözemeyince din adamları "bir de ben bakıyım şuna" diyerek aldılar ölümü. Ölüm sürekli çeşitli meslek grupları tarafından bir oraya bir buraya çekiştirildi. Çünkü insanlar bilmediği şeyden korkarlar. Ölümü bilerek korkularını bitirmeyi amaçladılar ama olmadı. Hala orada ne oluyor ne bitiyor bilmiyoruz. Neyse ki uzun uzun yaşayarak bu merakı arttırma isteğinde değiliz.
İnsanlar ortalama 70 yıl falan yaşarlar. Dünyada yaşamın başlamasından bu yana tam kırk iki milyon sekiz yüz elli yedi bin yüz kırk iki kere 70 yıl geçmiştir. Bu duruma bakılacak olursa insan pek de dikkate alınacak bir canlı değildir. Yine de her insan kendini biricik ve önemli zanneder. Hepsi kendi filminin baş rolündedir.