Efenim ben malını aşırı düzgün kullanan biriyimdir. İlk okuldayken aldığımız ilk uçlu kalemim bile bugün sapasağlamdır, o derece. Hatta arkasındaki
silgiyi bir kere bile kullanmadım, özenli olmak bunu gerektirir.
Lise sonda, geometri sınavındayız. Ben çalışmışım sınava, çıkan soruları ciddiyetle çözüyordum; bir adet kalem, bir adet arkasını kullanmadığım mavi silgi ve bir adet soruların cevap kısmına ben olmasam soruyu aynen yazacak olan sıra arkadaşı ile.
Arkadaşın biri kıpırdanmaya başlayınca hoca ne istediğini sordu, silgisi yokmuş
(bkz: kendini de unutsaydın). Hoca şöyle bir etrafı süzdükten sonra harika bir çözüm yolu buldu ve benim silgimi alıp ikiye bölmek suretiyle ikimize pay etti. Arkasını dahi kullanmadığım yol arkadaşımın yarısı (ki o kısmı da arkasıydı) sınıftan bir arkadaşımın sınav yoldaşı olmuştu. Kısa bir South Park sessizliğinin ardından kahkaha atmaya başladım sınavın ortasında. "Gülmek bulaşıcıdır" demişler; önce sıra arkadaşım, sonra yan sıradaki arkadaşlar derken sınava kısa bir gülme arası verdik. Hoca anlam verememekle birlikte, beni sevdiğinden müdahale etmedi. Hem niye etsin ki, gülüyoruz şurada. "Allah daha çok güldürsün" denir. Suratım gülmekten Zeljko Obradovic gibi kızardıktan sonra ciddiyetle sınava geri döndüm ve konu kapandı. Sınavdan da 100 almıştım bu arada :)