Yıllarca düşündüm ve yaşamanın gerçekten bana göre olmadığına kanaat getirdim, hiçbir şey zevk vermiyor, anlam ifade etmiyor ve çok saçma geliyor. Hem yaşamdan sıkılmak hem de yaşamı bitirecek kadar cesur olmamak bu sıkıntıyı daha da büyük bir hale getiriyor, ölümden korkmuyorum fakat sonsuz bir cehennemi göze alacak kadar cesur değilim asla ki diri diri yanmış birini görmem de bu cesaretsizliğimi körükler nitelikte. Oturup ölümü beklemek de elbette zaman kaybı ve saçmalıktan ibaret bu yüzden bir şeyler uğruna çaba sarf ederek yani belli başlı amaçlar peşinde koşarak -herkes gibi- bu yaşam süresinin en azından fark edilmeden, hızlıca geçmesini sağlayabilirim belki.
Bu yazı kafamın içinde sürekli dönen bir düşünce ve bu düşünceden sonra hep kendimi çok aciz hissediyorum bu dünya kafamda bitmiş zaten ben hâlâ diğer tarafı düşünüyorum. Yaşamak ayrı dert yaşamamak ayrı dert yaşamdan sıkılmak apayrı dert