az önce birinci sezonunu bitirdim. insanın izledikçe alışması ve ilk anki kadar etkilenmemesi çok kötü bir şey ya.
distopik olduğu halde çok tanıdık şeyler bunlar; kadınların çalışmasının yasaklanması, din baskısı altında kadınları sömürmek, ataerkillik, kadınlara yönelik kısıtlamalar, kısır bir erkeğin çocuğu olmayınca suçun erkekte değil kadında aranması, ses çıkaranların sesinin kesilmesi, tecavüz, şiddet, kadın dayanışması…
---
spoiler ---
ilk sezonda kadın dayanışmasının büyük rol oynadığı iki sahne vardı, ikisine de ayrı ayrı bayıldım.
ilki june’un kaçarken yakalandıktan sonra gördüğü şiddet yüzünden yemek yiyememesi sonucunda diğer kadınların kendi yemeklerinden parçalar artırıp ona getirmesi.
ikincisi de kızlardan birini taşlayarak öldürme görevini reddettikleri sahne.
---
spoiler ---
dizi sadece senaryo olarak değil oyunculuk, müzikleri ve atmosferi açısından da şahane.
oyuncuları o kadar gerçekçi ve sağlam ki en ufak bir şeyde insanı hüngür hüngür ağlatıyor, bir de işin içine o karanlık ve boğucu atmosferi girince bir başka oluyor.
dizinin müzikleri ayrı güzel, ilk sezondaki bir iki şarkı hariç hepsini listeme ekledim. sahnelere cuk oturan şarkılar ekliyorlar bir de, şahane bir şey oluyor.
aslında dizi hakkında söylenecek çok şey var ama ilk sezon için bu kadarla kalsın. ikinci sezonuna da yarın başlayacağım, zaten 10-13 bölüm arası olduğu için şıp diye bitiyor.