bu duyguyla mücadele etmek çok zor, sanki beynimin içinde onca derdin ve işin arasında başkasını düşünmek için ayrılmış bir kısım var. gece 3'te uykumdan uyanayım veya sabah 8. farketmiyor çünkü aklımdan hiç çıkmıyor. işin kötüsü bu durumun daha geçmeyeceğini bilmek. arkadaşlar ölüp bittiğiniz ilişkileriniz son bulunca nasıl unutup yolunuza bakıyorsunuz? lütfen napıyorsanız taktik verin, meditasyon mu yapıyosunuz dua mı ediyosunuz napıyosanız artık.. yoksa beynimi ve kalbimi satılığa çıkarmama az kaldı. sabahın bu saatinde okuduysanız teşekkür ederim, çünkü kendini gerçekten kötü ve karmakarışık hissetmek bu olsa gerek.