Temmuzun son 2 haftası daha önce hiç olmadığım kadar hasta oldum. Kanımda enfeksiyon çıkmış. Ateş, halsizlik, kusma, ishal ne ararsan vardı. Hem de en uç seviyelerde. Hayatımda ilk defa geçenin bir yarısı kalkıp acile gittim serum yedim. Hayatımda ilk defa hasta olduğum için ve iyileşemediğim için ağladım. Normalde şanslı biriyimdir. Fazla hasta olmam. Olursam da bir iki gün sürer. Ama bütün bu şansımın öyle bedelini ödedim ki 2 hafta yataktan kalkamaz hale geldim. Günde 5 çeşit ilaç içerek iyileştikten biraz zaman sonra başka bir şey nüksetti. Bunu hiiiç anlatmak istemiyorum ama bu da 1 hafta sürdü ve sürekli canımı yakan bir şeydi. Yaşadığım fiziksel acılar arasında ilk üçe rahat girer. Böyle uzun süren acılardan nefret ediyorum. Ölmeyi tercih ederim. Ayrıca aşk acısı falan da bir bok değil. Fiziksel acı daha kötü olm. Dayanılmaz. Neyse ki kronik hasta değiliz. Hayatımız hastanelerde geçmiyor. Öyle olsaydı büyük ihtimalle intiharı düşünürdüm. Belki de alışır insan bilemiyorum. İyileşince sağlığımın, yaşamanın kıymetini daha iyi anladım. Allah'ı unutmuş olan ben gittim 2 rekât şükür namazı kıldım bana verdiği sağlık için.
---
spoiler ---
pain, you made me a you made me a believer dedikleri doğruymuş
---
spoiler ---
Gün içinde de sürekli sağlıklı olduğumu düşünüp mutlu oluyorum. Düzgün bir şekilde nefes almak, miden bulanmadan bazı yemekleri isteyebilmek, bir yerim acır korkusu olmadan hareket edebilmek çok güzel bir şey. Keşke tüm insanlar hasta olmadan önce sağlıklarının kıymetini bilseler. Hiçbir şeyim olmasa bile sırf sağlıklı olduğum için inanılmaz mutluyum şu an. Sağlıklı olanların, bu durumun tadını çıkarmasını dilerim. Hasta olanlar da umarım en kısa zamanda iyileşirler. Sağlıklı günler dilerim.