İlk bir kaç ay sanki cennetteymişsin hissi veriyor. Sessizlik, sakinlik, kimseye hesap vermeme, duştan sonra bornozla vakit geçirme, tuvaletin kapısını bile kapatmayabiliyorsun. Sonra tak ediyor bir yerde her şeyden sıkılıyorsun, sessizlik boğacak gibi oluyor. Hele bir de pandemi döneminde bir yerden sonra tırlatacak gibi oluyordum. Şehir yeni arkadaş çevren yoksa hele aman aman aman. Ama yine sonra bir aşama geliyor böyle de gidiyor yani. İnsan alışıyor her şeye.