Hep çekinirim gitmekten dedem öldü gittim ilk günler ağladım başında durdum anlattım dinledim ama artık gidemiyorum hasta olduğunda da böyle olmuştu o hasta halini görmekten onu öyle hatırlamaktan çok korkmuştum.
Ben doğmadan 7 yıl önce de abim ölmüş onun mezarına da gidemem hep ayaklarım geri geri gider. Onu görmemiş olsam bile mezarını toprağını görmek üzer beni. Onu o fotoğraflarla hatırlamak şimdi yaşasaydı diye hayal kurmak daha az üzücü geliyo bazen de üzüyo bilmiyorum. Ortaokula kadar pembe bir ayıcığım vardı abim gibi düşünür onla yatardım ailemle kaldığım evde hâlâ ayıcığım var yatakta duran.
Bir çeşit gerçeklerden kaçış benim için bu ufak şeyler farkındayım ama değiştirmekten de korkuyorum