günün şiiri

TOMRİS UYAR "Oysa" demiştin, "Durma, göğe bakalım." Su gibi gidenlere, okyanus gibi gelmelere yazılmış masmavi bir şiir. Mavinin anlamı ne büyük! Gökyüzü kadar uçsuz, Okyanus kadar derin, Deniz kadar heybetli, Göl kadar sakin, Dere gibi oynak, Çeşme kadar gürültülü; Bir bardak su kadar ihtiyaç dahilinde... Mavi kadar ömür, okyanus gibi sevgili. Önce sen mi vazgeçtin yoksa ben mi bilmiyorum.! Zamanı da çok mühim değil insan olmanın. Sen yazdın ben yazdım ama ikimizde vazgeçtik. Önce sorularımız bitti, nedenlerimizi attık, arzularımızı körelttik, beklentilerimizi astık, ön yargılarımızı afaroz, ellerimizi tutsak ettik... Dokunamadık diyosun ya, bence biz hep dokunduk; Yaralarımıza, anılarımıza, sevdiklerimize, veda edenlere, veda ettiklerimize, düşüncelerimize, var ettiklerimize, yok saydıklarımıza, ama en çok da yüreğimize az biraz bam telimize, pembeleşinceye kadar öfkemize... Durduk biz çokça vakit; kişiliğimizde, sözümüzde, yerimizde, geçmişimizde, sevgimizde... Mavi ne derin bir kelime... Eveleyip geveleyen sözcüklerinde, kaçan bakışlarında, susan dudaklarında, dağılan saçlarında, üşüyünce ısıtan ellerinde... MAVİ NE BÜYÜK İHTİYAÇ...