Sanırım bu insan benim. Genelde dinleme taraftarıyımdır. Bir ara anlatma isteğim vardı ama şu aralar hiç yok.
Arkadaş gruplarında sessiz sessiz herkesi dinler, sonra "eee sen hiç anlatmadın anlatsana" cümlesine ithafen 3-5 cümle kurar ve gülümseyerek susarım. Artık anlatacak bir şey bulamıyorum. Aslında çok var ama iç sesim hep "ne gerek var" diyor. Aynen ne gerek var?
Deniz kıyısında oturup, düşünmek daha cazip her şeyden.