az konuşan insan

zamanında konuşmuştur faydasını görmemiştir.

bu ben oluyorum, net bi insan olmak favorim

bunların bir de hiç konuşmayanları vardır ki bende onlardanım.

konuşacak bir şeyi yoktur, patavazsızlıktan hoşlanmıyordur veya sinsidir. sahiden herşey olabilir. ama erkekte olması gereken şey be. ben konuşayım o dinlesin işi ne

yakışıklıysa cool, tipsizse moron oluyor bana öyle diyorlar en azından

sadece dinler ve gülümserim

yerinde konuşan insan

belki de karşısındakinden bekliyordur, çekingen bir insandır.

hayatım boyunca imreneceğim insan tipi. çok takdir ediyorum bu yüzden ben de arada deniyorum ya da denemeye çalışıyorum. ama çevrem bu duruma alışkın olmadığı için direkt 'hasta mısın sen bugün?', 'bir şey var sende anlat hadi' tepkileri alıyorum.

merhaba, o kişi benim. (#1314176) şu entirideki gibi, aç konuyu belirteyim görüşümü. aksi durumda ne konuşacağımı bilemiyorum. az konuşuyorum diye asosyal değilim ha, böyle saçma görüşlülerde var. hele sınıfta saçma sapan tartışma ortamı oluşuyor. tamamen suskunum. aptal görüşler ve yüksek sesli beyanlar. ben görüş bildirmek için sesimi yükseltmem arkadaş. sonra niye konuşmuyosun. ne konuşayım sizinle?

utangaç olduğumun farkındayım ama çok aşırı çekingen bi yapım yoktur. ortam bulduğumda veya soru sorulduğunda fikrimi söylerim lâkin onun dışında sürekli ve boş konuşulmasından nefret ederim. neyi neden merak ediyosun ve öğrenince eline ne geçiyo çok ters ve farklı bi durum bana göre. lisede bazı öğretmenlerden çok çektim bu huyumdan dolayı.

utangaç ya da çekingen biri değilim. asosyal, içine kapanık hiç değilim. sadece bazen konuşmak çok gereksiz. ayrıca çok konusanın da her zaman zararlı çıkacağına inanırım. tabii konuşmadığında insanların önyargılarının kurbanı oluyorsun sana suratsız, kendini beğenmiş, buzdolabı gibi lakaplar takıyorlar. konuşmadığım için onları kaale almamam da sinirlerini bozuyor olabilir, belki de bakışlarımın donukluğundan emin değilim. ama olsundu. sonuç olarak biz kendimize yeteriz.

çevremde az konuşan biri olarak bilinirim.gün içerisinde kullandıgım cümle sayısı 20'i geçmez.bazen arkadaslar dalga geçer sende mi burdaydın diye.bugün ilk defa soylemek istediğim fakat ağzımı bile oynatamadığım cümleyi burda soylemek istedim.başımız sagolsun...

oturup dertleşince veya tartışınca anlıyosun nasıl biri olduğunu gerçekten ve sana en en en en yakın insanlar genelde bu tipler arasından çıkıyor öbürleri kanki manki

kendi kendine çok konuşan insandır

lise 2 ye kadar kendi halinde sessiz kimilerine göre cool idim. ta ki 11. sınıfa gelene kadar; bi hal geldi amanın

hele bir de öz konuşuyosa karizmasını kimse sarsamaz

nasıl konusmuyolar anlamiyorum. bn konuscak kimse bulmasam kndi kendime konuşurum, ses kaydı yapar yine konusurum ama konusurum. susmak cok tuhaf nasil beceriyolar acaba? i̇çlerinden de mi konusmuyolar?

yerinde konuşan insandır. (bkz: tadından yenmez)

çok konuşup boş konuşmayı sevmeyen insandır.

anlamıyor anlamıyorlar ne gerek var dinle he he de geç

çok düşünen insandır

bence bu bir sikintidir. en azindan benim icin lisede cok cok az konusurdum ama sonra bunun sikinti olduguna karar verip uzun ugraslar sonunda cozdum simdi de susmuyorum amk.

sevmiyorum konuşmayı dinleyerek çok şey öğrendim demiş bi abimiz çok güzel söylemiş ama kimdi hatırlayamadım.

çok konuşmanın bir faydasını görmemiş insandır

çok konuşup bi faydasını göremeyen insandir

hayatının bi döneminde çok konuşmuştur.bütün mesele dinlenmekle ilgili.bi yerden sonra susuyorsun.

bir süre -dört beş yıl kadar- platonik takıldıktan sonra istemsizce doğan durumdur. gittikçe daha da az konuşuyorum, sanki insanlardan uzaklaşıyormuşum gibi ama bir gün birisi çıkacak ve ben tekrar konuşmayı öğrenecekmişim gibi hissediyorum.

bi faydasını görmedim ben de bıraktım

insan konuştukça her anlamda kendini belli ettiginden az konuşmak iyidir, aptallığı saklar.

çok konuşmaktan bi fayda görememiş insandır. zaten seni duymak isteyene bir fısıltın yeter.

bazen böylelerine hayret ediyorum tamam ben de çok konuşan birisi olabiliyorum bazen ama bi çenen soğusun edit: başlığı çok konuşan insan diye okumuşum.

bazisina çok konuştuk :) anlattık,dinledik,sevdik,sevildik bi faydasini göremedik ondandir...

makbul olandır benim için.

konuştuğu zaman kırılmıştır, susmak bir tercihtir sonuçta.

hiç öyle edebiyat parçalayıp zamanında çok konuştuk da ne oldu demeye gerek yok. şahsen ben etrafımda ki insanlar salak olduklarından konuşmuyorum. çünkü salak adamın konuştuğu laf ne kadar düzgün olabilir? sevdiğim, akıllı biri olduğu zaman da susmuyorum.

hayatının en mantıklı hareketini yapmış olur

hep bu tarz insanları konuşturmaya çalışırım, sürekli birşeyler sorarım deli ederim

çok şey yaşamıştır.

samimi olmadığım ortamlarda soru sorulmadıkça ağzımı açmam. ama samimi olduğum sevdiğim insanların yanında hiç susmam :d

(bkz: imrendiğim insan) (bkz: üstat)

az konuşan insan yoktur ya yanlış ortam vardır ya yanlış insan.

çok anlaşılmamış insandır. gerek olmadıkça neden konuşsundur! konuşmuş da n'olmuştur!?

Öz konuşan insandır.

çok konuşup boş konuşmaktansa az konuşup öz konuşmak daha iyidir.

"çok söz yalansız olmaz" lafını anlamış ve idrak etmiş insandır

Sanırım bu insan benim. Genelde dinleme taraftarıyımdır. Bir ara anlatma isteğim vardı ama şu aralar hiç yok. Arkadaş gruplarında sessiz sessiz herkesi dinler, sonra "eee sen hiç anlatmadın anlatsana" cümlesine ithafen 3-5 cümle kurar ve gülümseyerek susarım. Artık anlatacak bir şey bulamıyorum. Aslında çok var ama iç sesim hep "ne gerek var" diyor. Aynen ne gerek var? Deniz kıyısında oturup, düşünmek daha cazip her şeyden.

@enoldusimdi 'nin biraz fevz alması gereken insanlardır