800 yıl önce yazdığım bir entryim
link paylaşılmış bugün.
bu çocuk bana açılmıştı ve mesajlaşmaya başlamıştık. o zamanlar daha önce kimse tarafından henüz sevilmediğim için bana çok garip gelmişti davranışları, belli zaten yazdıklarımdan.
neyse işte, bizim çocukla kafamız gram uymadı. bir şekilde konuşmayı bitirdik. sonra bu arkadaşlarını taktı peşime, beni takip ettirdi. sürekli bir yerlerde karşıma çıktı ve beni saplantı haline getirdi.
ortak bir arkadaşımız var, ara sıra dükkanının önünden geçince beni görüp gel bir çay ısmarlayayım diyordu ben de hayır diyemiyordum. oturup muhabbet ediyorduk falan. bi keresinde beni oturtup çocuğu çağırdı, işte seni çok seviyor bir şans daha versen nolur gibisine konuştu.
bu şekilde çok emrivaki buluşturdular bizi, bir keresinde çocuk tutturdu ben seni evine bırakacağım diye. evimi bilmesin diye evimden önce inip yürüdüm ben ya. gerçekten çok değişik zamanlardı, polise gideceğim yazma bana diyordum git bir şey olmaz benim sabıkam var zaten diyordu.
neyse ki en son ufak bir sinir krizi aracılığıyla kendisine çok sert şeyler dedim, ondan beri bıraktı peşimi.
ayrıca sevilmek de bu değilmiş, o zamanlar öyle sanmışım.