işe başlamak

Uzun girdi geliyor.... Önüme çıktı uzmanlık alanım. Uzmanlık (günde 3 saat kariyer.com da vakit geçirme) Şimdi ben, mezun olduktan sonra kendime 3 ay izin vermiştim. (kafayı yeme gibi bir problemim vardı demiyim şimdi lol) O 3 ayı saymazsak mezun olduktan tam 1 sene sonra iş buldum. Bana o 1 sene asır gibi geldi. Pandemisi, ilişkisi, kötü-boktan iş görüşmesi, olacak gibi olup olmayışı. Ekonomik krizin ilişkimi etkilemesi, bu sefer benim iş bulup erkek arkadaşımın bulamaması, haksızlık, nasipsizlik, hayallerimin bir türlü oturmaması her gün yeni bir rota çiziş + her gün çizdiğimden vazgeçiş... marul gibi katman katman bir seneydi o işsizliğim. İlk işe başladığım o iki ay... herkesi kendim gibi işine takık sanıyorum. (Ki Ben arkadaşlar, eğer yapılacak bir çizim varsa ya da işim varsa o işin psikopati olurum dostlarım. Misal bi müşterimiz var. Evini çiziyorum. Ben o evi rüyamda görürüm. Ona seçtiğim mobilyayı çizdiğim kolon çıkıntısının 3 boyutlu görselini eve giderken düşünüyorum) (İşime aşığım kutsal cart curt değil ha, mesleğimi özümsediğim aşikar ama onunla yaşadığımdan, takıklıktan, huyumdan dolayı sadece.) İşim eğer uzun sürecek ama dişimi sıkarsam gün içinde bitecek bir işse, gerekirse çişimi tutarım. Sandalyemden kalkmam. Misal müzik dinlemek beni çok hype eder. Eğer fazla ediyorsa aynı şarkıyı 16 kere dinlerim. hem mesleğimin avantajı, yaratıcılık sağlar hemde dikkatimi dağıtmadan aynı şeyi dinlemiş olurum. Eğer bir iş birkaç günlükse mesaim bittiği halde giderim evde de işle yaşarım. Ben böyle işiyle yaşayan ve hayatı boyunca "üşenmeme" lutfu/lanetine sahip biriyim. Ve zannederdim ki herkes işine benim gibi sahip çıkar. SNZHBSJSSHHSJSJAhHAHSHS DENEYİMLİ YAZARLARIMIZIN SAF KAVUN DEDIĞINI TAHMİN EDER GİBİYİM Arkadaşlar ne mallar ne işlerde çalışıp ayakta uyuyup para kazanıyor bir bilseniz.. Negatif bir entry girip ülkeye olan umutlarımızı söndürmek istemiyorum. Aksine çalışıp para kazanmak bağımsız olmayı çok önemserim. Yaklaşık 18 yaşımdan beri. AMA o kadar boktan bi dönemde, o kadar büyük bir çıkmazın içindeyiz ki hiçbir şey kaybetmiş değilsiniz.. İşe giden de ya istifa etmeyi düşünüyor. Ya alacağı terfiyi bekliyor. Pandemi dolayısıyla psikolojiler o kadar bozuk, şartlar o kadar berbat ki.. Geçen gün 2 saat erken çıkınca elim ayağıma dolaştı. Yine koşarak eve gittim. Yaşayacağınız şey işe girmek değil, sömürüye katılmaktır ülkemizde. İçinizi ferah tutun ve kendinizi geliştirin. Hiçbir şey psikolojinizden önemli değil. Kendinizi motive edin ve yeterli hissedin. İşsizlik dönemimde okuduğum kitabın, 5te 1 ini çalışırken okuyamam. Kendinizi besleyin ve yaşayın canlarım. Bir de bana dua edin, sevgiler.